Kwetsbaarheid

Gisteren kreeg ik van de directeur van de organisatie waar ik bij werk een tekstberichtje op mijn mobiele telefoon. De zoon van een bevriende (buitenlandse) collega was in zijn slaap overleden. Of ik misschien deze week namens ons kantoor naar de begrafenis kan.
De jongen had slechts de leeftijd van 18 jaar. Ik schrok ervan. Zo kwetsbaar kan een leven zijn!

Kwetsbaarheid. We staan er niet zo vaak bij stil. We praten liever over zekerheid. De dingen die je als mens zelf in de hand hebt. En veel dingen hebben we in de hand. Maar tegelijk zijn er ook heel veel dingen die we niet in de hand hebben. Zoals ons leven. Ons hart kan zomaar ophouden met kloppen. Sinds het overlijden van mijn moeder vorig jaar december, kom ik met enige regelmaat op de plaatselijke begraafplaats. Ik kom er niet om mijn moeder te ontmoeten. Het leven is niet bij de doden te vinden. Maar toch. Een begraafplaats doet me de kwetsbaarheid van het leven beseffen. Als ik enige tijd later door de winkelstraat loop lijk ik me ineens in een hele andere wereld te bevinden. Daar is de dood niet zichtbaar. Wel wordt er zekerheid in alle soorten en maten ingekocht. Ogenschijnlijke zekerheid. Want kleren en luxe consumptieartikelen bieden onder geen voorwaarde ook maar enige zekerheid. En ik doe er zelf ook aan mee. Ook ik heb graag veel dingen voorhanden. Maar dan ineens word je weer geconfronteerd met kwetsbaarheid. Weg is alle zekerheid.

Zekerheid. Het is te vinden bij de Rots. De Rots van ons bestaan. Het is de Here Jezus Christus die ons zekerheid belooft. Hij is de zekere Levende. Hij is, zoals het in de Bijbel staat, naar het rijk van de doden afgedaald. Maar na 3 dagen weer opgestaan uit de dood. En nu zit Hij aan de rechterhand van God, onze Vader. Hij biedt alle zekerheid. Vooruitzicht op een heerlijke toekomst!