Werelderfgoed

De gemeente Noordoostpolder (waar Emmeloord deel vanuit maakt en waar ik woon) heeft zichzelf genomineerd om de status van 'Werelderfgoed' te behalen. Ik ben alom verbaasd. Gisteravond stond er in de lokale krant een oproep om te reageren op de nominatie. Ik besluit deze reactie eerst eens op mijn weblog te zetten.

De Noordoostpolder hoopt volgend jaar haar 70ste verjaardag te vieren. Hoewel bepaalde delen vele eeuwen ouder zijn (de voormalige eilanden Urk en Schokland), is de polder op zichzelf nog erg jong. Als je in de polder woont, woon je dus op de bodem van de zee. Een plek waar anders water stond en je zou verzuipen. Door technisch vernuft is het water weggepompt en werd het land droog. Als ik aan buitenlanders uitleg waar ik woon, vertel ik dit laatste er ook altijd bij. Hoe moet je anders uitleggen wat een polder is? Natuurlijk is het uniek om op de bodem van de zee te leven. Zoals Zwitsers kampioen zijn in tunnels bouwen zijn Nederlanders kampioen in het water bestrijden.

Maar....Werelderfgoed? Waartoe zou dat dan dienen? Zouden het de fraaie huizen in Emmeloord zijn die deze status verdienen? Of de Poldertoren in het centrum? Een toren waarvan er volgens mij vele gelijksoortige exemplaren zijn? Is het de winkelstraat? Is het de gezelligheid?
Hoe meer ik hierover nadenk, hoe minder ik geloof dat we de status Werelderfgoed verdienen. Bij Werelderfgoed denk ik meer aan oude plaatsen. Unieke plaatsen. Zoals Amsterdam met z'n grachtenpanden en idyllische bruggetjes. Of een of ander kasteel in de provincie Utrecht.

De Noordoostpolder hoopt ooit nog eens te groeien in bedrijvigheid en inwoneraantal. Zou de status Werelderfgoed daarbij helpen? Bij zo'n status denk ik meer aan een finish. Je hebt iets bereikt. Het is een antiek stukje grond of stad. Zo zou ik de polder allerminst willen zien. Alsjeblieft zeg. Er is nog zoveel ruimte en daardoor mogelijkheden voor groei. De status Werelderfgoed schrikt alleen maar af. Ik wil toch ook niet in het Zuiderzeemuseum gaan wonen (hoewel de huisjes er erg leuk uitzien). Dan word ik zelf nog een museumstuk. Dus....gemeente, blijf met beide benen op de zeebodem. En laat je niet verleiden tot iets wat je zeker de komende eeuwen nog niet verdient. Over 500 jaar kunnen we dan wel weer eens opnieuw kijken.