Legaten

Afgelopen dagen ben ik met een schoolopdracht bezig geweest, in het kader van Contextueel Pastoraat. Ik moest daarin nadenken over welke legaten ik van mijn ouders heb meegekregen. Legaten in die zin betekenen: eigenschappen, normen en waarden, bronnen van vertrouwen en betrouwbaarheid, loyaliteit en opvattingen over hoe je het leven leeft.
Het kenmerk van legaten is dat ze altijd positief zijn.

In eerste instantie dacht ik: wat moet ik daar nu over opschrijven? Ik heb er nooit zo bij stil gestaan. Maar toen ik eenmaal terug keek op mijn leven en opvoeding, kwam er van alles naar boven. Ik werd gedwongen om aan de positieve dingen te denken, anders zouden het geen legaten zijn.
In anderhalf uur tijd had ik heel wat opgeschreven.

Het tweede deel van de opdracht was om dit met mijn ouders te bespreken. Aangezien mijn moeder al is overleden, kon ik dit alleen met mijn vader bespreken. En ik heb hem gevraagd wat hij en mijn moeder mij in de opvoeding hebben willen meegeven. Vervolgens hebben we gekeken wat de overeenkomsten of verschillen waren tussen wat ik had gezegd en wat hij zei. Het was een bijzonder moment! De vriendin van mijn vader zei nog: 'wat mooi dat je vader dit nog hoort tijdens zijn leven!'.

De opleiding Pastoraal Werk heeft mij gedwongen om hierover na te denken en met mijn vader te delen. Typisch eigenlijk. Anders had ik het wellicht nooit gedaan. Na het overlijden van een persoon komen de positieve dingen naar boven, dan worden er mooie dingen gezegd. Waarom niet tijdens het leven? Mijn moeder heeft het helaas niet tijdens haar leven kunnen horen.

Ik geef je een uitdaging mee! Denk eens na over welke legaten jij van je ouders hebt meegekregen. En denk dan alleen aan het positieve.
Misschien raak ik een gevoelige snaar bij je, omdat je helemaal niet zoveel legaten kunt ontdekken. De negatieve herinneringen overheersen.
Dan nog: probeer eens tenminste één legaat te vinden....