Kuddedieren

Mensen zijn kuddedieren. Dat is althans mijn mening. Stel je het volgende scenario voor: je loopt met een vriend door de winkelstraat en je gaat allebei naar boven kijken. Je hoeft maar even te wachten en ja hoor, anderen gaan ook naar boven kijken.

Zo twijfelde ik er afgelopen dinsdag aan of het plastic ingezameld zou worden. Ik keek op de kalender. Het was vier weken geleden dat er de vorige keer plastic was ingezameld. Dus volgens de vier-weken-structuur was dit dé dinsdag. Maar er stonden helemaal geen andere zakken buiten. Vreemd. Ik zette de zak toch maar buiten. Toen ik aan het eind van de middag thuis kwam, stonden er tot mijn verbazing nog veel meer zakken bij. En de mijne lag onderop. Geen van de zakken was ingezameld. Mijn actie om mijn zak met plastic daar neer te zetten had tot reactie geleid. Kennelijk waren anderen ook in de war. Ik doe iets en anderen volgen mijn voorbeeld na.
Toch maar even op internet gekeken en de vuilophaal kalander geraadpleegd. Het plastic zou pas in week 4 opgehaald worden. En het was nu week 3. Fijn dat we als bewoners daarvan op de hoogte zijn gesteld. Een kalender is nooit bezorgd. De gemeente gaat er kennelijk vanuit dat je zelf op internet kijkt wanneer het vuil opgehaald gaat worden. Bij de inzameling van de andere containers was niets veranderd overigens.

Mensen zijn kuddedieren. Als het nu gaat om het kijken in de lucht of het neerzetten van een zak plastic. Grappig. Unieke schepselen zijn het toch. En dan ook nog: beeld van God.