Hudson Taylor

Mijn vakantie zit er weer bijna op. Volgende week ga ik weer aan het werk, nadat ik eerst maandag een dagje ga meehelpen in inloophuis De Tweede Mijl in Amsterdam. Het is lang geleden dat ik hier ben geweest. In de zomermaanden heb ik meer tijd en zit het inloophuis juist extra om vrijwiligers verlegen. Ik ben heel benieuwd wie ik er zal aantreffen. Dezelfde gasten als voorheen? Toeristen? Jonge stelletjes die door hun geld heen zijn? Ondanks dat ik het spannend vind om hier alleen naar toe te gaan, kijk ik er ook wel weer naar uit. Amsterdam is een boeiende stad om met het leven in allerlei geuren en kleuren in aanraking te komen.

Wat mij in mijn vakantie heeft aangesproken, is het lezen van het boek 'J. Hudson Taylor - de man die God geloofde' geschreven door Roger Steer. Hudson Taylor was de grondlegger van een internationaal zendingsgenootschap, die specifiek gericht was op China. Het is boeiend om te lezen hoe Hudson Taylor op God vertrouwde en geloofde dat God zou doen wat Hij beloofde. Toen ik dat las kreeg ik gelijk zoiets van 'ja, dat wil ik ook!'. Zo'n groot geloof, zo'n groot vertrouwen, zo'n grote eenvoud. Niks geen poespas. Gewoon normaal doen. Bij Hudson Taylor ging het naar eigen zeggen niet eens om de mate van zijn geloof. Daar kon hij niets aan veranderen. Volgens hem ging het slechts om het geloven in Gods beloften en voorziening. Geloof als een mosterdzaadje, alles verwachtend van God, kon uitgroeien tot iets heel moois.

Kom ik weer op het punt, waar ik regelmatig op kom: waar vertrouw ik op? Of waar vertrouw jij op? Vertrouwen we op ons geld, onze verzekeringen, onze gezondheid, ons geluk, ons gezin. Of vertrouwen we op Gods voorziening? Zelfs als we daarvoor, net als Hudson Taylor, uit onze comfortabele zone moeten stappen?