Wie is Hij toch
Enige tijd geleden was ik in een kerkdienst, waar ik een heel dubbel gevoel kreeg bij de prediking. De voorganger vertelde vooral in welke God hij niet geloofde. Wat er over bleef, was de God waar hij wel in kon geloven. De God waar hij niet in geloofde, woont ergens ver weg in de hemel en kan ingrijpen in mensenlevens. Maar dit ingrijpen doet Hij willekeurig. De God waar hij wel in geloofde, woont dichtbij onder de mensen maar kan niet ingrijpen in mensenlevens. Een soort God in ons allen.
Waarom kreeg ik hier nu zo'n dubbel gevoel bij? Allereerst omdat er twee teksten werden gelezen uit de Bijbel, maar hier verder niet meer op werd ingegaan. Het tweede waar ik mijn vraagtekens bij zette, was dat de voorganger het vooral had over de God waar hij niet in kon geloven. Op mij komt dit over als zoetpraterij. De mensen een fijn gevoel geven, zodat er weer gezegd kan worden: 'het was een fijne dienst!'. Een vraag die bij mij opkomt is: zijn wij degenen die bepalen wie God is en bij welke God wij ons lekker voelen? God is toch de Almachtige? Natuurlijk los je daarmee heel veel vragen niet op. Persoonlijk geloof ik in een God die dichtbij is en die ook kan ingrijpen in mensenlevens. Daarmee heb ik echter nog geen antwoord op de vraag waarom God wel ingrijpt in de ene situatie en niet in de andere. Het ingrijpen van God zal de mens nooit ontslaan van zijn verantwoordelijkheid om het goede te doen. Veel ellende wordt door de mens zelf veroorzaakt.
In plaats van te weten wie God niet is, zou ik graag willen weten wie God wél is. Jezus Christus is het antwoord op deze vraag. Hij is de God van dichtbij. Hij liet zien wie God is. Hij zei Zelf: 'Wie Mij ziet heeft de Vader gezien'. Zo is God dus: bewogen, vol liefde, interesse en aandacht. Genezend en helend. Maar ook radicaal. Zwart-wit. Onderscheid makend tussen goed en kwaad, licht en duisternis.
Wie is Hij toch? Als we God zoeken buiten Jezus om, is het einde zoek. Dan lopen we het risico dat we ons eigen Godsbeeld gaan creëren. En dan kun je makkelijker praten over wie God niet is, in plaats van wie Hij wél is.
Waarom kreeg ik hier nu zo'n dubbel gevoel bij? Allereerst omdat er twee teksten werden gelezen uit de Bijbel, maar hier verder niet meer op werd ingegaan. Het tweede waar ik mijn vraagtekens bij zette, was dat de voorganger het vooral had over de God waar hij niet in kon geloven. Op mij komt dit over als zoetpraterij. De mensen een fijn gevoel geven, zodat er weer gezegd kan worden: 'het was een fijne dienst!'. Een vraag die bij mij opkomt is: zijn wij degenen die bepalen wie God is en bij welke God wij ons lekker voelen? God is toch de Almachtige? Natuurlijk los je daarmee heel veel vragen niet op. Persoonlijk geloof ik in een God die dichtbij is en die ook kan ingrijpen in mensenlevens. Daarmee heb ik echter nog geen antwoord op de vraag waarom God wel ingrijpt in de ene situatie en niet in de andere. Het ingrijpen van God zal de mens nooit ontslaan van zijn verantwoordelijkheid om het goede te doen. Veel ellende wordt door de mens zelf veroorzaakt.
In plaats van te weten wie God niet is, zou ik graag willen weten wie God wél is. Jezus Christus is het antwoord op deze vraag. Hij is de God van dichtbij. Hij liet zien wie God is. Hij zei Zelf: 'Wie Mij ziet heeft de Vader gezien'. Zo is God dus: bewogen, vol liefde, interesse en aandacht. Genezend en helend. Maar ook radicaal. Zwart-wit. Onderscheid makend tussen goed en kwaad, licht en duisternis.
Wie is Hij toch? Als we God zoeken buiten Jezus om, is het einde zoek. Dan lopen we het risico dat we ons eigen Godsbeeld gaan creëren. En dan kun je makkelijker praten over wie God niet is, in plaats van wie Hij wél is.
Reacties
Een reactie posten