Onlogisch

Op school werd me altijd het volgende voorgehouden: vermenigvuldigen betekent vermeerderen en delen betekent verminderen. Dit zijn de wetten van de wiskundige logica. En in de praktijk klopt het ook: als ik een sinaasappel deel met anderen houd ik zelf minder over. Iets delen met anderen kan daarom bij mij wel eens de nodige aarzeling kosten. Vooral als ik iets met heel veel anderen moet delen, dan wordt mijn deel maar steeds kleiner.

Een verrassend feit doet zich voor: vermenigvuldigen ligt in de handen van de natuur en delen in de handen van mensen. Uit mijzelf kan ik niets vermenigvuldigen, maar ben afhankelijk van krachten die ik zelf niet onder controle heb. Maar wat ik vanuit mijzelf wél kan, is delen. Daar zijn geen natuurlijke krachten voor nodig.

Er zit haast een Goddelijke logica in. Dat mensen gemaakt zijn om te delen. God heeft de natuur gegeven om te vermenigvuldigen, maar de mensen moeten delen. Als klap op de vuurpijl bewijst Jezus dat Gods wetten anders zijn dan natuurlijke wetten. Jezus vermenigvuldigt vijf broden en twee vissen tot een zodanige hoeveelheid, dat er ruim vijfduizend mensen van kunnen eten. Hij doet dit door te delen. Voor Hem betekent delen vermenigvuldigen.
En Hij laat het daar niet bij. Hij moedigt ons aan om zoveel mogelijk te delen. Zodat Hij ook in ons leven kan vermenigvuldigen. Want Hij belooft dat we nooit te kort zullen komen.

Welke logica volg ik? Die van de wiskunde of die van God? De logica van God vind ik wel wat spannender, als ik eerlijk ben!