Nieuw zijn

Als er een baby wordt geboren, kan er intens worden genoten van dit nieuw ontstane leven. Een nieuw mensje. Een nieuwe toekomst. Zo puur. Zo kwetsbaar. Tot dit mensje ouder wordt en trekjes van jaloezie krijgt. Of geneigd is om ruzie te maken. Of erger. Zo nieuw blijkt dit mensje uiteindelijk dus toch niet te zijn. Wel uniek in zijn soort. Voor de rest toch dezelfde kuren als andere soortgenoten. Kan een mens eigenlijk wel nieuw zijn?

De Bijbel spreekt maar op één manier over nieuwe mensen. In het boek 2 Corinthiërs 5 vers 17 staat: 'iemand die één met Christus is, is een nieuwe schepping. Het oude is voorbij, het nieuwe is gekomen'. Dus je bent nieuw, als je één met Christus bent. Wat is dat dan, één met Christus zijn? In 1 Corinthiërs 1:30 staat: 'door Hem (God) bent u één met Christus Jezus, die dankzij God onze wijsheid is geworden. Door Christus worden wij rechtvaardig en heilig en door Hem worden wij verlost'. Eén met Christus zijn is dus rechtvaardig, heilig en verlost zijn. Verlost van het oude leven. Helemaal nieuw dus.

Als je volgeling van Jezus bent, mag je dus nieuw zijn. Spiksplinternieuw. Maar wacht 'ns even. Hoe ziet dat nieuwe er dan uit? Ik merk er zo weinig van. Ik voel me niet nieuw. Ik voel nog zoveel rottigheid in mij. Hoe zit dat dan? Ik snap het niet. Laten we er morgen over doorpraten: dan wil ik het hebben over nieuw worden.