Bidden

Het lijkt wel alsof ik de laatste weken met weinig andere dingen bezig ben dan studie en werk. Aan de ene kant is het reuze interessant allemaal, aan de andere kant merk ik dat ik toch ook wel behoefte heb aan enige ontspanning. Wellicht dat een extra doordeweekse studiedag mij wat meer vrije tijd mag opleveren in het weekend.
Vanmorgen hadden we een gebedsbijeenkomst op kantoor. Al om 07.30 uur! Iedere dinsdagochtend wordt deze gehouden. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik er niet altijd bij ben. Toch is het wel gaaf om zo samen te bidden. We zitten dan rondom een tafel met in het midden een grote wereldkaart. Met allerlei landen daarop. Soms beginnen we met een lied en daarbij bidden we voor dingen die we op ons hart hebben. Dat kan zijn voor nabestaanden van een overledene. Of voor onze collega's in Rusland en op de schepen. Voor straatkinderen en drugsverslaafden in St. Petersburg of nog verder weg in Rusland. We komen ook wel eens dichterbij huis met ons gebed: collega's in Nederland, ons kantoor of het werk in Amsterdam. Als je dan zo aan het bidden bent, besef je hoe klein je eigenlijk bent. Een héééél klein stipje op z'n grote wereldkaart. Of nog niet eens een stipje, want een stipje op een wereldkaart vertegenwoordigt al gauw honderdduizend mensen.

Zo bidden we ook iedere zondag voor de kerkdienst. Met allemaal heerlijke enthousiastelingen. Mensen die verlangen dat God Zijn hand beweegt in het gemeenteleven, door de prediking, pastoraat, jeugdwerk en ander gemeentewerk. Iedere zondag bij elkaar komen is in Nederland niet zo moeilijk. Gods leiding in dat alles zou toch wel heel mooi zijn. Misschien dat de deur van de kerk af en toe wel eens open moet: om er een frisse wind doorheen te laten waaien. De wind van de Geest van God, om harten aan te raken. Wauw! Zouden we dan echt gemeente mogen zijn zoals God het bedoelt?