De illusie van perfectie

Dat de huidige wereld verre van perfect is blijkt wel uit de vele ongevallen die er gebeuren. Met enige regelmaat vallen er vliegtuigen uit de lucht. Nog vaker botsen auto's op elkaar. Dit alles door de beperktheid van mens en apparatuur. Toch schreeuwt alles om ons heen om perfectie. Als er een ongeluk is gebeurd, moet de oorzaak naar boven worden gehaald. Zeker na een groot ongeval, zoals een vliegtuigcrash, moet geprobeerd worden de verantwoordelijkheid bij iemand neer te leggen: de piloot, grondpersoneel, verkeersleiders of vliegtuigfabrikant. We streven de kans op ongevallen zo klein mogelijk te houden. Op zich een goed streven.
Soms denk ik wel eens: 'Wakker worden! Laten we nu eens met z'n allen wakker worden!'
Want volledige perfectie, het punt waar ongevallen nooit meer plaatsvinden, zal nooit bereikt worden. Altijd is er de mensenlijke beperktheid, het 'over het hoofd zien'; of beperktheid en falen van materialen en motoren. De mens kan niets perfects maken. Laten we ook niet die illussie hebben.

Toch mogen we wel ons best doen. Zo veilig mogelijk rijden, goed opletten, niet met een slaperige kop achter het stuur stappen.
Vanmiddag ga ik weer naar school in Zwolle, met de auto. Ik vertrouw erop dat mijn auto het goed blijft doen en mij veilig overbrengt. Maar of dit betekent dat mij helemaal niets kan overkomen?