Berlijn

Ik ben net terug van een paar dagen Berlijn. Van te voren had ik geen idee wat ik van deze stad moest verwachten. Zou Berlijn Parijs, Barcelona en Rome kunnen evenaren? Dat heeft de stad zeker gedaan. Zijn Parijs, Barcelona en Rome steden waar je voornamelijk van mooie gebouwen, terrasjes en zon kan genieten; Berlijn is, wat mij betreft, een stad van een heel andere orde. Een stad met een geschiedenis. Niet een geschiedenis van eeuwen terug, maar vooral van slechts enkele decennia terug.

In de geschiedenislessen op school hebben we het er vroeger vast wel over gehad. Maar op een of andere manier ging het tijdens het bezoek aan Berlijn pas echt landen. Onder welke verschrikkelijke omstandigheden mensen hebben geleefd. Hoe het einde van de Tweede Wereldoorlog slechts het begin was van de volgende (Koude) oorlog tussen Oost en West. Gisteren zijn we naar een concentratiekamp in de buurt van Berlijn geweest. Dit bezoek heeft een diepe indruk op mij gemaakt. We hebben enkele barakken gezien waar honderden Joden hebben gezeten, maar ook vele anderen. We hebben de gaskamer en verbrandingsoven gezien.

Ja, dan heeft een bezoek aan zo'n stad ineens een hele andere lading. Natuurlijk kun je nog steeds genieten van prachtige gebouwen (of de overblijfselen ervan). Maar het meest viel nog te genieten van de vrijheid. Een vrijheid waar je je ineens bewust bent van de stappen die je zet tussen Oost en West. En een vrijheid waar je je ineens bewust wordt van de kostbaarheid ervan. Velen mochten het niet meemaken. Hetzij doodgeschoten of vergast in een concentratiekamp, hetzij doodgeschoten tijdens een vlucht van Oost naar West. Laat ik hier van leren. Dat mijn vrijheidsstappen niet zomaar stappen zijn.