Over Godsbeelden - deel 5, slot -
Vandaag de laatste gedachten uit de serie Godsbeelden. Gisteren hebben we het gehad over het Godsbeeld uit de 19e eeuw, waarin o.a. Marx, Darwin en Nietzsche een belangrijk aandeel hebben gehad. Ik sloot af met de vraag hoe de kerk op deze denkbeelden reageerde.
Als we kijken naar de 20e eeuw, dan was er in eerste instantie een Godsbeeld dat nauw aansloot bij de burgerlijke, zelfgename cultuur in die tijd. De nadruk lag op de mens. Er was nogal een 'tam' Godsbeeld. Daar hebben beide Wereldoorlogen grote verandering in gebracht. Er was grote twijfel aan Gods almacht. Hoe kon het christelijk Europa intern toch zo verdeeld zijn. En dan waren er gebeurtenissen in Auschwitz en Hirosjima. Hoe kon dit toch allemaal gebeuren? Na de Tweede Wereldoorlog kreeg de menselijkheid van God de nadruk. Sommigen wilden de almacht van God ontkennen wat betreft heden en toekomst. Er kwam een kleinere God. En er kwam zelfs een God-is-dood theologie. Afgerekend werd er met het beeld van God daarboven of daarbuiten. Een Amerikaan beweerde: 'Met God kunnen wij vandaag niets meer. Wel met Jezus. Daar gaat het om. Er is geen God en Jezus is Zijn Zoon'.
Het gevolg van al deze gebeurtenissen was een grote kerkverlating. Steeds meer mensen bleken geen antenne meer te hebben voor de werkelijkheid van God.
Er kwam een God-is-anders theologie in plaats van de God-is-dood theologie. Want veel mensen beseften dat helemaal niets ook echt helemaal niets is. Dus moest er wel iets zijn. En daarmee zijn we rechtstreeks in onze tijd terecht gekomen. Want er zijn meer mensen die in iets geloven dan in helemaal niets. Daarmee zijn we in een spirituele tijd aangekomen. Het goddelijke is wel degelijk aanwezig en wordt meer als kracht gezien dan als persoon.
Ik sluit af met dezelfde vraag als gisteren: en de kerk? Naast de invloed van de heersende Godsbeelden in de cultuur zijn er ook vele mooie dingen gebeurd. Altijd kwam er weer een beweging van mensen op gang die terug naar de basis wilden: de Bijbel (het Woord van God). Daarin kunnen we toch zien wie God is? Wie heeft God ooit gezien? Jezus zelf en Hij heeft veel over Zijn Vader verteld. Er loopt een rode draad door de Bijbel waarin de werken van God zichtbaar zijn vanaf de Schepping tot aan het heden, ja nog verder, tot aan de eeuwige toekomst. En daarmee belijd ik van harte dat ik het jammer vind dat er zoveel Godsbeelden zijn en zijn geweest. Durven we het ene aan te nemen en te geloven? Namelijk dat wat de Bijbel zegt? Daar is de hoop te vinden die wij zo nodig hebben......
Als we kijken naar de 20e eeuw, dan was er in eerste instantie een Godsbeeld dat nauw aansloot bij de burgerlijke, zelfgename cultuur in die tijd. De nadruk lag op de mens. Er was nogal een 'tam' Godsbeeld. Daar hebben beide Wereldoorlogen grote verandering in gebracht. Er was grote twijfel aan Gods almacht. Hoe kon het christelijk Europa intern toch zo verdeeld zijn. En dan waren er gebeurtenissen in Auschwitz en Hirosjima. Hoe kon dit toch allemaal gebeuren? Na de Tweede Wereldoorlog kreeg de menselijkheid van God de nadruk. Sommigen wilden de almacht van God ontkennen wat betreft heden en toekomst. Er kwam een kleinere God. En er kwam zelfs een God-is-dood theologie. Afgerekend werd er met het beeld van God daarboven of daarbuiten. Een Amerikaan beweerde: 'Met God kunnen wij vandaag niets meer. Wel met Jezus. Daar gaat het om. Er is geen God en Jezus is Zijn Zoon'.
Het gevolg van al deze gebeurtenissen was een grote kerkverlating. Steeds meer mensen bleken geen antenne meer te hebben voor de werkelijkheid van God.
Er kwam een God-is-anders theologie in plaats van de God-is-dood theologie. Want veel mensen beseften dat helemaal niets ook echt helemaal niets is. Dus moest er wel iets zijn. En daarmee zijn we rechtstreeks in onze tijd terecht gekomen. Want er zijn meer mensen die in iets geloven dan in helemaal niets. Daarmee zijn we in een spirituele tijd aangekomen. Het goddelijke is wel degelijk aanwezig en wordt meer als kracht gezien dan als persoon.
Ik sluit af met dezelfde vraag als gisteren: en de kerk? Naast de invloed van de heersende Godsbeelden in de cultuur zijn er ook vele mooie dingen gebeurd. Altijd kwam er weer een beweging van mensen op gang die terug naar de basis wilden: de Bijbel (het Woord van God). Daarin kunnen we toch zien wie God is? Wie heeft God ooit gezien? Jezus zelf en Hij heeft veel over Zijn Vader verteld. Er loopt een rode draad door de Bijbel waarin de werken van God zichtbaar zijn vanaf de Schepping tot aan het heden, ja nog verder, tot aan de eeuwige toekomst. En daarmee belijd ik van harte dat ik het jammer vind dat er zoveel Godsbeelden zijn en zijn geweest. Durven we het ene aan te nemen en te geloven? Namelijk dat wat de Bijbel zegt? Daar is de hoop te vinden die wij zo nodig hebben......
Reacties
Een reactie posten