Over Godsbeelden - deel 2 -
De 4e eeuw na Christus
Ik neem je mee terug in de tijd naar de vierde eeuw na Christus. De kerk was ongeveer 300 jaar oud. In deze tijd had het zogenaamde Griekse denken een grote invloed in de wereld. Dit denken liet ook de kerk niet ongemoeid.
Wat hield dit Griekse denken nu precies in? In ieder geval werd het goddelijke als volkomen volmaakt gezien. Tevens kon het goddelijke niet handelen. Het oversteeg de zichtbare en tastbare werkelijkheid. De hoogste goddelijke vorm kon dus niet handelen, het was eeuwig in rust, had zelfs niet in gedachten een relatie met de veranderlijke wereld en het dacht hooguit aan zichzelf. Het goddelijke werd gezien als onpersoonlijk.
Het moge duidelijk zijn dat dit gedachtegoed volkomen haaks stond op de christelijke verkondiging over God. Vooral dat God in Christus mens geworden zou zijn en dat Hij in Christus gestorven en opgestaan was ter verlossing van mensen, was dwaasheid. De vroege kerk kende meerdere reacties op dit Griekse denken. Er waren verleidingen: hadden we in Jezus met God Zelf te maken? Sommigen probeerden dit wat af te zwakken: Jezus was geen gewoon mens, maar stond een treetje lager dan God. De persoon Arius vond het onjuist om Jezus te zien als God-zelf-in-ons-menselijke-vlees. Hij stelde dat Jezus Zelf een schepsel was. Wel het eerste en hoogste. Sommige bijbelteksten moesten volgens hem niet al te letterlijk opgevat worden.
Op deze gedachten kwam een reactie, van bijvoorbeeld Athanasius. Dit ontlokte een werkelijke anti-Arius beweging. Het leidde tot een geloofsbelijdenis: de geloofsbelijdenis van Nicea (325 na Christus). Van nu af aan stond vast dat God en niemand anders in Jezus Christus de Verlosser is. God was niet onbewogen, onpersoonlijk en te ver boven het wereldgebeuren verheven om Zich er ook maar iets van aan te trekken! Totaal tegenovergesteld ten opzichte van het Griekse denken!
Terug naar het jaar 2010. Als je luistert naar wat mensen zeggen over hun Godsbeelden, lijkt dat dan niet een beetje op de 4e na Christus? Sommigen hebben het over een hoogverheven God die Zich niet inlaat met ons menszijn (het Griekse denken). Anderen zien Jezus meer als mens dan als God. Een voorbeeld om na te volgen dat wel. Maar om Jezus God te noemen gaat voor hen te ver. Wat geloof jij?
Ik neem je mee terug in de tijd naar de vierde eeuw na Christus. De kerk was ongeveer 300 jaar oud. In deze tijd had het zogenaamde Griekse denken een grote invloed in de wereld. Dit denken liet ook de kerk niet ongemoeid.
Wat hield dit Griekse denken nu precies in? In ieder geval werd het goddelijke als volkomen volmaakt gezien. Tevens kon het goddelijke niet handelen. Het oversteeg de zichtbare en tastbare werkelijkheid. De hoogste goddelijke vorm kon dus niet handelen, het was eeuwig in rust, had zelfs niet in gedachten een relatie met de veranderlijke wereld en het dacht hooguit aan zichzelf. Het goddelijke werd gezien als onpersoonlijk.
Het moge duidelijk zijn dat dit gedachtegoed volkomen haaks stond op de christelijke verkondiging over God. Vooral dat God in Christus mens geworden zou zijn en dat Hij in Christus gestorven en opgestaan was ter verlossing van mensen, was dwaasheid. De vroege kerk kende meerdere reacties op dit Griekse denken. Er waren verleidingen: hadden we in Jezus met God Zelf te maken? Sommigen probeerden dit wat af te zwakken: Jezus was geen gewoon mens, maar stond een treetje lager dan God. De persoon Arius vond het onjuist om Jezus te zien als God-zelf-in-ons-menselijke-vlees. Hij stelde dat Jezus Zelf een schepsel was. Wel het eerste en hoogste. Sommige bijbelteksten moesten volgens hem niet al te letterlijk opgevat worden.
Op deze gedachten kwam een reactie, van bijvoorbeeld Athanasius. Dit ontlokte een werkelijke anti-Arius beweging. Het leidde tot een geloofsbelijdenis: de geloofsbelijdenis van Nicea (325 na Christus). Van nu af aan stond vast dat God en niemand anders in Jezus Christus de Verlosser is. God was niet onbewogen, onpersoonlijk en te ver boven het wereldgebeuren verheven om Zich er ook maar iets van aan te trekken! Totaal tegenovergesteld ten opzichte van het Griekse denken!
Terug naar het jaar 2010. Als je luistert naar wat mensen zeggen over hun Godsbeelden, lijkt dat dan niet een beetje op de 4e na Christus? Sommigen hebben het over een hoogverheven God die Zich niet inlaat met ons menszijn (het Griekse denken). Anderen zien Jezus meer als mens dan als God. Een voorbeeld om na te volgen dat wel. Maar om Jezus God te noemen gaat voor hen te ver. Wat geloof jij?
Reacties
Een reactie posten