Christelijke Psychologie
Vandaag ben ik met mijn nichtje naar een symposium geweest over christelijke psychologie. Centraal stond de vraag hoe de christelijke grondbeginselen verbonden kunnen worden met psychologie. Psychologie als wetenschap houdt helemaal geen rekening met God en geloof. Het is dan ook een seculiere wetenschap.
Het was vooral een theoretisch verhaal, de ene keer interessanter dan de andere keer. De lezing die specifiek over pastoraat ging, was het meest praktisch en daardoor voor mij ook het meest aantrekkelijk.
Het gros van de aanwezigen bestond uit psychologen en therapeuten. En een aantal studenten, waaronder mijn nichtje en ik.
Zoals vaak met christelijke symposia, conferenties en bijeenkomsten het geval is, namelijk het tegenkomen van bekenden, was nu ook het geval. Soms was het dan: 'Ha, Sido!' en als antwoord 'Hoi, Bart!'. 'Jou niet verwacht hier'. 'Nee, wat een verrassing, hè?'
Maar een andere keer was het enige aanknopingspunt een (vaag?) bekend gezicht. 'Ik heb je ooit eens ergens gezien, maar waar?' 'Misschien een keer op één of andere conferentie?' 'Ja, dat kan, maar wanneer en waar?' Mijn brein kan dan niet stoppen met nadenken en opeens weet ik het. 'O, dat was daar en daar'. 'Ja, inderdaad, dat je dat nog weet!'.
Voor een goed geheugen hoef je geen psycholoog te zijn. En het heeft ook niets te maken met de grondbeginselen van het christelijke geloof. Het is een functie in onze brein waarvan de een wat meer profijt heeft dan de ander.
Het was vooral een theoretisch verhaal, de ene keer interessanter dan de andere keer. De lezing die specifiek over pastoraat ging, was het meest praktisch en daardoor voor mij ook het meest aantrekkelijk.
Het gros van de aanwezigen bestond uit psychologen en therapeuten. En een aantal studenten, waaronder mijn nichtje en ik.
Zoals vaak met christelijke symposia, conferenties en bijeenkomsten het geval is, namelijk het tegenkomen van bekenden, was nu ook het geval. Soms was het dan: 'Ha, Sido!' en als antwoord 'Hoi, Bart!'. 'Jou niet verwacht hier'. 'Nee, wat een verrassing, hè?'
Maar een andere keer was het enige aanknopingspunt een (vaag?) bekend gezicht. 'Ik heb je ooit eens ergens gezien, maar waar?' 'Misschien een keer op één of andere conferentie?' 'Ja, dat kan, maar wanneer en waar?' Mijn brein kan dan niet stoppen met nadenken en opeens weet ik het. 'O, dat was daar en daar'. 'Ja, inderdaad, dat je dat nog weet!'.
Voor een goed geheugen hoef je geen psycholoog te zijn. En het heeft ook niets te maken met de grondbeginselen van het christelijke geloof. Het is een functie in onze brein waarvan de een wat meer profijt heeft dan de ander.
Reacties
Een reactie posten