Dakloos

Morgen is het zover. Dan mag ik samen met een collega-student een presentatie op school verzorgen over armoede in Nederland. Het bestuderen van de stof heeft me een beetje meer inzicht gegeven in de arme kant van Nederland.
De dak- en thuislozen zijn ook een groep die behoren tot deze arme kant van Nederland. Gisteren mocht ik weer meehelpen in de Tweede Mijl in Amsterdam.
Ik sprak met één van de gasten en vroeg hem of hij op straat leefde of een huis had. Hij leefde op straat. Sinds een paar weken. Ik wachtte op het moment dat hij zou vertellen hoe hij op straat was beland. Dat moment kwam niet. De tijd was kort. Misschien speelt er ook wel een vorm van schaamte.

Heb je het programma Stinkend, Beroemd en Dakloos gevolgd? Wat mij trof was wat één van de daklozen vertelde hoe hij op straat was beland:
'Een moment in mijn leven
Einde werk, einde relatie
Hup wegwezen
Uit bestaande patroon
Ergens terechtkomen in Amsterdam
Baan vinden
Baanloos raken
Niet geregistreerd staan
That's it.

Slapen
Ik ben moe
Ik slaap 4 tot 5 uurtjes van de 24
Als dakloze slaap je nooit
Je hoort alles
Als er een auto stopt
Misschien is het politie
Dan maken ze me wakker
Dan moet ik weg
Je rust maar slaapt niet
Het leven op straat leert je de waarden en normen kennen:
Een agent die mij wakker maakt, schopt mij wakker.'

Tot zover het leven van een dakloze. En ik? Ik ga vanavond weer mijn bed opzoeken. In mijn bestaande patroon.