De onderste steen

Een week geleden zette (een deel van) het Nederlandse leger een reddingsactie op touw om een of twee Nederlandse staatsburgers uit Libië te evacueren. Het liep anders af dan gehoopt: de drie militairen werden gevangen genomen. De staatsburgers hebben Libië wel veilig kunnen verlaten via de Nederlandse ambassade.

Iets liep dus anders af dan verwacht. En dan begint het proces. Het proces van de onderste steen boven halen. Wat ging er fout? Wat was het plan? Wie waren erbij betrokken? Hoeveel tijd was er? Was het wel veilig? Hebben we ons vergist? En wie kunnen we verantwoordelijk stellen voor deze fout? De militairen zelf of hun leidinggevenden? En uiteindelijk: de minister van defensie? Of de minister president...die is weer verantwoordelijk voor de minister van defensie. Of de koningin...zij heeft de hoogste functie in het land.
Ik weet het...ik draai een beetje door. Het heeft allemaal te maken met die onderste steen. Die zonodig gevonden en benoemd moet worden.

Maar wat nu als het gewoon een samenloop van omstandigheden was? Dat de vijand onderschat werd en gewoon slimmer en sterker was? Libië begeeft zich niet voor niets steeds meer in een oorlogssituatie.

Hopelijk komen de militairen veilig en wel weer vrij en terug naar Nederland. Ik zou er niet zo'n heisa om maken. Ik bedoel: ik zou me niet gek laten maken door die onderste steen. Maar ja, ik ben ook geen minister-president. Gelukkig maar.