Vragen
Ruim een week geleden gaf ik een beschrijving van mijn woestijnreis. Er is inmiddels heel wat gebeurd. Als je door de woestijn wandelt, heb je de tijd en de rust om over allerlei vragen na te denken. En er zijn wat vragen op me af gekomen! Bijvoorbeeld 'waarvoor leef ik'. Of 'wat geloof ik'. Of 'waarom zou ik eigenlijk geloven?'
Het lijken mij realistische vragen waar we allemaal zo nu en dan mee te maken hebben. Als mens zijn we nu eenmaal geplaatst in dit universum. Maar waarom dan? Wat is de reden hierachter? Sommige mensen geloven dat het leven uit een oerknal is ontstaan. Puur toeval dat we zijn zoals we zijn. Anderen zien de bijzonderheid van het leven en geloven dat hier wel 'iets' achter moet zitten. Een of andere macht of kracht. Dit laatste klinkt in mijn oren het meest aannemelijk. De vraag is echter of wij meer te weten kunnen komen over deze macht of kracht. Laat deze zich kennen?
Dat zijn zo wat vragen waar je in de woestijn over kunt nadenken. Het unieke van het mens-zijn is, dat je relaties kunt aangaan met andere mensen. Deze relaties komen tot stand door ons gevoel, ons verstand, ons bewustzijn en onze rationaliteit. Mensen kunnen elkaar liefde geven en hebben een moreel verantwoordelijkheidsgevoel. Mensen zijn persoonlijke wezens. Waar komt dit dan vandaan? Ik las in een studieboek dat de oorzaak van ons mens-zijn nooit een chaos kan zijn zoals bij de oerknal. Het gevolg (de mens) kan nooit méér zijn dan de oorzaak (een knal of schepping). De oorzaak moet gelijk of meer zijn dan het gevolg. Dus als wij persoonlijke wezens zijn met morele gevoelens en verantwoordelijkheid, dan moet daar wel een persoonlijke macht achter zitten. Een macht die zich laat kennen, die persoonlijk wil zijn. En dan kom je toch bij God uit. Dat is mij wel weer helder geworden.
Hoe ziet deze God er dan uit? Kan ik Zijn stem horen en verstaan?
Het klinkt misschien allemaal wel heel rationeel. Terwijl ik een gevoelsmens ben! Soms ben je echter rationeel bezig, als je gevoel je in de steek laat. Nu nog het contact hervinden met deze God. Hij is er. Alleen moet ik Hem weer zien te vinden.
Het lijken mij realistische vragen waar we allemaal zo nu en dan mee te maken hebben. Als mens zijn we nu eenmaal geplaatst in dit universum. Maar waarom dan? Wat is de reden hierachter? Sommige mensen geloven dat het leven uit een oerknal is ontstaan. Puur toeval dat we zijn zoals we zijn. Anderen zien de bijzonderheid van het leven en geloven dat hier wel 'iets' achter moet zitten. Een of andere macht of kracht. Dit laatste klinkt in mijn oren het meest aannemelijk. De vraag is echter of wij meer te weten kunnen komen over deze macht of kracht. Laat deze zich kennen?
Dat zijn zo wat vragen waar je in de woestijn over kunt nadenken. Het unieke van het mens-zijn is, dat je relaties kunt aangaan met andere mensen. Deze relaties komen tot stand door ons gevoel, ons verstand, ons bewustzijn en onze rationaliteit. Mensen kunnen elkaar liefde geven en hebben een moreel verantwoordelijkheidsgevoel. Mensen zijn persoonlijke wezens. Waar komt dit dan vandaan? Ik las in een studieboek dat de oorzaak van ons mens-zijn nooit een chaos kan zijn zoals bij de oerknal. Het gevolg (de mens) kan nooit méér zijn dan de oorzaak (een knal of schepping). De oorzaak moet gelijk of meer zijn dan het gevolg. Dus als wij persoonlijke wezens zijn met morele gevoelens en verantwoordelijkheid, dan moet daar wel een persoonlijke macht achter zitten. Een macht die zich laat kennen, die persoonlijk wil zijn. En dan kom je toch bij God uit. Dat is mij wel weer helder geworden.
Hoe ziet deze God er dan uit? Kan ik Zijn stem horen en verstaan?
Het klinkt misschien allemaal wel heel rationeel. Terwijl ik een gevoelsmens ben! Soms ben je echter rationeel bezig, als je gevoel je in de steek laat. Nu nog het contact hervinden met deze God. Hij is er. Alleen moet ik Hem weer zien te vinden.
Reacties
Een reactie posten