Nóg goedkoper

Vandaag stonden er tegen het eind van de middag twee netjes geklede knappe mannen voor mijn deur. 'O, nee hè', dacht ik. 'Dit komt mij nu helemaal niet goed uit'. Ik stond op het punt om naar de sportschool te gaan. 'Meneer, heeft u al gehoord dat Essent voortaan haar stroom vanuit Duitsland gaat inkopen en dat u daardoor veel te veel gaat betalen?' 'Nee', zei ik, 'daar heb ik niets over gehoord'. Ze lieten mij een krantenartikel zien uit het blad Metro uit 2009. 'Wist u dat u nu al 10 cent per maand teveel betaalt aan transportkosten?' 'Nee, dat wist ik niet. Maar ik zit helemaal niet bij Essent', opperde ik mondig. 'Waar zit u dan bij?' 'Eh, bij Woonenergie. Dat is goedkope stroom via de woningbouwvereniging', flapte ik eruit. En het was nog waar ook. 'Ja, maar wist u dat Woonenergie ook van Essent is?' 'Nee, dat wist ik niet', reageer ik. Alweer wist ik het niet. 'Meneer, wij zijn van Eneco en we willen dat stroom binnen Nederland blijft. Dus als u meedoet met onze actie dan kunnen we voorkomen dat er duurdere stroom wordt ingekocht vanuit het buitenland'.
'Weet je', zei ik, 'ik houd hier helemaal niet van. Ten eerste wil ik niet zomaar hier bij de deur beslissen. Ten tweede heb ik ook geen tijd mij er verder in te verdiepen'.

Ben ik wereldvreemd? Soms voelt het wel zo. Waarom zou ik altijd op zoek zijn naar het goedkoopste? Kan ik ook tevreden zijn met wat ik heb? Aan de ene kant worden we uitgedaagd zoveel mogelijk te verdienen en aan de andere kant zo weinig mogelijk uit te geven. De banken weten wel weer raad met het verschil hiertussen. Zelfs in deze roerige 'lage rente tijden' weten zij vast wel raad met mijn geld.

Bestaat er meer in het leven dan deze uitzoekerij? Ik hoop het.