Het kan verkeren

Nog niet zo lang geleden stonden Europa en Rusland nog lijnrecht tegenover elkaar in het conflict in Oost-Oekraine. Onderzoek had uitgewezen dat vlucht MH17 door een of meerdere BUK-raketten uit de lucht was geschoten, die vanuit een door de rebellen gecontroleerd gebied waren afgevuurd. En deze rebellen moesten wel zijn geholpen door Rusland, want zelf hadden ze onmogelijk over zulke raketten kunnen beschikken. Rusland heeft deze steun altijd ontkend en wijst de beschuldigende vinger naar Oekraine.

Enkele weken geleden stortte een Russisch verkeersvliegtuig neer in de Sinai woestijn. Waar, vooral door Rusland, eerst nog gedacht werd aan een ongeluk, kwam al snel het vermoeden van een aanslag door IS. En dan ruim een week geleden de aanslagen in Parijs. Het maakte IS tot een gezamenlijke vijand en bracht Rusland en Europa nader tot elkaar. Het conflict in de Oekraine lijkt ineens een gebeurtenis uit een ver verleden. Het kan verkeren.

Een paar maanden geleden was er veel aandacht voor de Griekse kredietcrisis. Van alle kanten kwam de roep om Griekenland maar uit de Euro te laten vertrekken. Geen cent mocht er meer naartoe gaan. Koortsachtig overleg tussen Europa en de nieuwe Griekse regering konden een scheiding voorkomen. En weer gingen er grote hoeveelheden geld naar het Zuid-Europese land en kon een Europese crisis worden afgewenteld.

Geen Europese kredietcrisis, maar wel een Europese vluchtelingencrisis. Vele duizenden vluchtelingen kwamen via Turkije en Griekenland Europa binnen. Landen moesten de handen ineen slaan om een humanitaire ramp te voorkomen. Het kon niet een Grieks probleem blijven, we hadden er allemaal mee te maken. Griekenland en andere Europese landen slaan de handen ineen. De kredietcrisis lijkt alweer lang geleden. Het kan verkeren.