Gebroken nachten

Het is alweer ruim 5 maanden geleden dat onze dochter Hanna werd geboren. Inmiddels zijn we er al behoorlijk aan gewend dat we niet langer met z'n tweeën maar met z'n drieën zijn. Mijn vrouw Laura en ik genieten iedere dag met volle teugen van haar.

Toch is het niet alleen geluk en vreugde wat de klok slaat. Er zijn ook moeiten. De gebroken nachten, een huilende Hanna waarbij we niet goed weten wat er aan de hand is. Net op het moment dat ik dit typ, begint ze te huilen na een half uurtje te hebben geslapen. De afgelopen weken zijn zeer vermoeiend geweest omdat Hanna vooral overdag moeite had om in slaap te komen. Terwijl ze deze slaap wel nodig had. Steeds vermoeider en overprikkeld werd ze. Ook de nachten werden als gevolg daarvan steeds meer gebroken.

We hadden gelezen over een slaapritme. Het is goed je kind te trainen om op vaste momenten te slapen. We hebben dit twee weken lang geprobeerd en eigenlijk ging het steeds beter. Tot afgelopen zondag. Toen gingen we op verjaardagsvisite naar Enschede. Kennelijk was de reis en de vreemde omgeving haar teveel geworden. Op de terugreis was Hanna een paar keer ontroostbaar en zijn we maar even op een parkeerplaats langs de snelweg gestopt om haar gerust te stellen. De nacht erna was ze vele malen wakker en ook de dag erna lukte het niet om haar weer in het ritme terug te krijgen.

Gisteren was een topdag. Hanna heeft overdag wel zes uur geslapen en was de hele dag in opperste stemming. Vandaag gaat het weer wat minder. Ik dacht altijd dat baby's wel uit zichzelf zouden slapen als ze moe waren. Het blijkt niet zo te zijn. Misschien wel bij andere baby's, maar niet bij Hanna. Hoewel ik wel weet dat er meer ouders zijn die worstelen met een onrustig kind en onregelmatig slapen. Wij gaan in ieder geval door met de training en hopen dat er nog vele dagen zoals de dag van gisteren volgen.