Rare wereld

Gisterochtend las ik in de krant dat psychiatrische patiënten die zijn opgenomen in een kliniek, 145 euro per maand zelf moeten ophoesten om hun verblijf te bekostigen. Naast de eigen bijdrage van 100 tot 200 euro per jaar. De zorginstellingen vrezen dat hun patiënten voortijdig hun verblijf zullen beëindigen, met alle gevolgen van dien. Ze belanden weer op straat, gaan door met gebruik van verdovende middelen. Via crisisopvang zullen we weer terugkomen bij dezelfde klinieken. Maar dan zal het een stuk slechter gesteld met hun gezondheid.

Als ik erover nadenk voelt het onrechtvaardig. Mensen die ziek zijn moeten steeds meer voor hun behandelingen gaan betalen. Alsof je er zelf wat aan kunt doen dat je ziek bent en zorg nodig hebt. En dan zijn het vaak ook nog de mensen die al niet zoveel te besteden hebben.
Het doet me terugdenken aan enkele jaren terug, toen mensen die geen aanspraak hadden gemaakt op de gezondheidszorg geld terug kregen gestort van de overheid. Ondanks dat het mijn banksaldo weer wat opkrikte, vond ik het toen al onrechtvaardig dat ik geld kreeg voor iets waar ik geen controle over had. Dat bedrag schonk ik dan ook het liefst zo snel mogelijk aan een goed doel. Omdat ik vond dat het niet mijn geld was.

Het lijkt mij dat er nog genoeg andere bronnen zijn waaruit de regering kan bezuinigen. Bijvoorbeeld op topsalarissen, bonusuitkeringen of gouden handdrukken...