Een onderdeel

Vanmiddag zit ik achter mijn computer op kantoor. Het programma waar ik mee werk is bezig met een bewerking. Ik dacht dat dit wel binnen een half uur klaar zou zijn. Integendeel, het programma is nu al anderhalf uur bezig. Of nog langer. Zou het voor vijf uur af zijn, zodat ik verder kan met waar ik mee bezig was? Zodat ik het gevoel heb vanmiddag nog wat zinnigs gedaan te hebben, naast wachten.
Ondertussen luister ik wat naar internet radio. Regelmatig komt het nieuws langs. Veel gaat er over Noorwegen. Met steeds weer nieuwe items. Over iemand in Amerika die de jongeren op het eiland voor de kust van Oslo vergeleek met Hitlerjugend. Nou ja, zeg. Het moet niet gekker worden. Iedereen lijkt zijn mond wel vol te hebben over deze gebeurtenis. Het fatsoen is ver te zoeken.

Even kijken naar het programma...nee...helaas, de bewerking is nog niet klaar. Zou het de warmte zijn? Het is vandaag een stukje warmer dan de afgelopen dagen. Teveel voor de computer?

Het nieuws dat voorbij komt laat me onderdeel zijn van wat er in de wereld gebeurt. Maar wat is mijn aandeel? Het staat zover bij mij vandaan. Wat kan ik eraan doen? En dan die hongersnood in Afrika. Wat doet het eigenlijk met me. Op de voorpagina van de krant zag ik de foto van een sterk ondervoede baby. Het zag eruit als vel over been.

Of ik het nu wil of niet. Ik moet nog steeds wachten. Het programma is een belangrijk onderdeel van mijn leven. Leuk of niet....