Over bidden, vertalen en straatcoaches en zo

Bidden
Vandaag is het zondag! Zoals 'gewoonlijk' een dag waar voor mij kerkbezoek centraal staat. Iedere zondagmorgen beginnen we om 08.45 uur met een bidstond in ons kerkgebouw. Vanmorgen waren we met 3 man sterk. Best weinig als je bedenkt dat er 350 leden zijn. Toch laten we het er niet bij zitten! Omdat we geloven dat het niet om de hoeveelheid mensen gaat die meebidt. We hebben te maken met een machtig God die gebeden wil worden. Of je dat nu met z'n drieën doet, of met z'n veertigen. Het is natuurlijk veel gaver als er veertig mensen zouden zijn! Maar het maakt het gebed of de kracht van het gebed er niet anders om. Toch zou het zo goed zijn voor eenheid en de onderlinge band. Misschien duurt het jaren voordat er meer mensen bij komen. Als ik dan denk aan de Holy Trinity Brompton Church in Londen (jawel, de kerk waar de Alpha Cursus ooit begonnen is), dan mogen we alle moed erin houden. Daar duurde het ook jaren voordat er meer mensen bij de bidstonden kwamen. En wat gebeurt er vandaag de dag? Tientallen mensen bezoeken de bidstonden, gebedsweekenden etc.

Vertalen
Vanmorgen tijdens de kerkdienst mocht ik proberen de liederen, mededelingen en preek te vertalen voor een jongen uit het asielzoekerscentrum hier in de buurt. Van het Nederlands naar het Engels. Ik dacht: ach, dat doe ik even. Maar dat was toch iets te gemakkelijk gedacht. Het viel niet mee! Ken je dat? Dat je spontaan vele Engelse woorden uit je hersenen voelt verdwijnen? Waar zijn ze dan? Ja, later. Dan komen ze weer. Maar niet op het moment van vertalen. Toch mocht ik de hoofdlijnen van de liederen en de preek doorgeven. Het ging voornamelijk over vergeven en acceptatie. Die woorden waren nog niet zo moeilijk om te vertalen. En genade? Mercy, o nee, grace. Grace is veel krachtiger! Dat betekent namelijk dat God geeft wat wij niet verdienen! Zijn vergeving, genezing, Zijn kracht en vooral het offer aan het kruis door Zijn Zoon, de Here Jezus.
Of ik nog een nieuwe kans krijg? Misschien volgende week zondag, als dezelfde jongen weer naar de kerk komt.

Straatcoaches
Vandaag las ik in de krant over straatcoaches. Wat zijn dat nu weer? Ik had al wel eens gehoord van voetbalcoaches, sinds kort ook van life-coaches, maar nog niet van straatcoaches. Dat zijn, vaak jonge, mensen die op straat rondlopen om contact te zoeken met (probleem)jongeren. Ze worden eerst opgeleid en daarna kunnen ze hun werk doen. Nee, ze zijn niet het verlengstuk van de politie of beveiligingsdiensten. Het zijn mensen die zelf de taal van de straat spreken en soms ook zelf op straat hebben geleefd. Gaaf dat ze aandacht hebben voor de mensen van de straat. En wellicht hen kunnen helpen om problemen op te lossen. In ieder geval een luisterend oor hebben. Dat is zo belangrijk. Zonder uniform. Met 'gewone' straatkleding. Misschien werken deze straatcoaches wel mee aan het verbeteren van de wereld. Dichtbij beginnen, in het klein.
Zulke verhalen maken mij warm van binnen. Zodat ik wellicht ook minder voor mijzelf zal leven en aandacht heb voor mensen om mij heen!

Reacties

Populaire posts