Macht en emoties

Wat kan ik mij soms machteloos voelen, wanneer mijn kinderen niet doen wat ik graag wil. Wanneer op iedere willekeurige opdracht met 'nee' wordt gereageerd. Of het nou gaat om speelgoed opruimen, tanden poetsen, aan tafel blijven zitten of tot 7 uur 's morgens op de kamer te blijven, het enige dat ik te zien krijg zijn twee armen over elkaar en een defensieve houding. En twee voeten in het zand. Soms schrik ik van de emoties die er bij mij los kunnen komen. Die emoties zouden mijn kinderen even flink door elkaar willen schudden, van het bed af duwen of in de houdgreep houden en ze alsnog laten doen wat ik wil. Ja, daar schrik je misschien wel van. Of je denkt 'dat komt mij bekend voor'. 

Ik vind het een enorme uitdaging om positief op te voeden. Om mijn kinderen de ruimte te geven om te leren. En om zelf geduld te bewaren. Soms lukt dat, maar heel vaak lukt het ook niet. Met hoogoplopende conflicten tot gevolg. Wanneer ik dan terugkijk naar mijn handelen denk ik: 'dat voorbeeld wil ik ze absoluut niet meegeven'. Een gevoel van falen maakt zich van mij meester. Herken je dit? Wat verlang ik ernaar om een liefhebbende ouder te zijn. Tegelijkertijd realiseer ik mij dat onze kinderen met regels te maken hebben waar ze zich aan moeten houden.

Macht en emoties hebben alles met elkaar te maken. Als ouder heb je 'macht' over je kinderen waar je zo zorgvuldig mogelijk mee moet omgaan. Wanneer de emoties oplaaien wordt het tijd om op je tellen te passen. Even tot 10 tellen of even naar buiten gaan. Wellicht gaat je dit zelf heel goed af. Dan ben ik jaloers. Zelf ben ik nog lerende en misschien blijft dit de rest van mijn leven wel zo.