Je eigen plek innemen

 Mijn dochter zit in een levensfase waarin haar plek vinden in het leven haar veel tijd en aandacht kost. Ze is 6 jaar en gaat naar groep 3. Ze stelt zich in deze periode afhankelijk op van haar vriendinnen. Het ene moment is ze ontzettend blij met alle aandacht die ze krijgt. Maar het andere moment is ze erg verdrietig omdat ze het gevoel heeft dat haar vriendinnen haar in de steek hebben gelaten. Misschien dat één van hen heeft gezegd dat ze niet naast haar wil zitten in de klas. Mijn dochter kan zich dat dan erg aantrekken.

Een groot deel van mijn leven ben ik zelf bezig geweest om mijn plek te vinden. Ik stelde me erg afhankelijk op van de goedkeuring van anderen. Net als mijn dochter had ik dagen dat het goed ging wanneer ik het gevoel had 'goed in de markt te liggen'. Andere dagen had ik het gevoel dat niemand mij aardig vond. Mijn spraakhandicap hield daar ook niet erg bij. Het maakte me onzeker. Die onzekerheid duurde tot ik tegen de 30 jaar oud was. Het klinkt cliché, maar alles veranderde toen ik God leerde kennen. Er kwam een diepe vrede in mijn hart en ik had voor het eerst echt het gevoel dat ik mocht zijn zoals ik ben. Zoals God mij bedoeld heeft. Ik zei laatst tegen mijn vrouw: 'Hanna moet God leren kennen'. Een beetje kort door de bocht natuurlijk. Ze heeft nog een heel socialisatie proces voor zich. 

En toch..diep in mijn hart heb ik de wens dat Hanna God leert kennen en dat ze echte liefde en acceptatie mag ontvangen. We doen ons best om thuis een veilig klimaat te bieden en haar met liefde, aandacht en geduld te omringen. Maar échte liefde, ik heb het zelf ook mogen ervaren, komt bij God vandaan. 

'Ik heb je bij je naam geroepen. Je bent van mij'. (Jesaja 43:1)

God roept ons bij onze naam. Hij kent ons door en door. Wat een wonder om dat mee te mogen maken!