Quarantaine

Misschien wordt het wel één van de woorden die het jaar 2020 het beste typeren: quarantaine. Wij hebben er als gezin mee te maken gehad. Gelukkig mogen we sinds afgelopen woensdag weer naar buiten. Wat een verademing. Wat kun je dan genieten van zon, natuur, mensen en vrijheid!

De periode van quarantaine vond ik absoluut niet leuk. Hoewel het in het begin wel lekker rustig was (we konden nergens naartoe en anderen gingen boodschappen voor ons doen) kwamen de muren van het huis al vrij snel op me af. Eerst kon ik onze ruime tuin nog wel waarderen, maar ook dat werd ik zat. Ik wilde er weer uit en het leek me goed voor de kinderen om ook weer naar school te kunnen. Stiekem had ik een beetje medeleden met mezelf. 

Ik realiseerde me dat we het eigenlijk nog helemaal niet zo slecht hebben gehad in deze periode. Mijn gedachten gingen naar de vele Joden die in de oorlog maanden en misschien wel jarenlang moesten onderduiken om uit de handen van de Duitsers te blijven. Eigenlijk hadden zij ook te maken met een quarantaine periode. Maar dan wel een hele lange. Hun bewegingsruimte was echter vele malen kleiner dan de ruimte die wij hadden! En zij moesten voortdurend op hun hoede zijn voor naderend gevaar. Wanneer de deurbel ging hadden ze maar heel weinig tijd om zich te verstoppen in een nog kleinere ruimte. Hebben zij ooit tijd gehad om zich een keer te ontspannen? 

Tijdens onze quarantaine periode hoefden wij niet beducht te zijn op naderend gevaar. We konden ons binnen onze eigen ruimte vrij bewegen. Toch hoop ik dat we niet weer zo'n periode hoeven door te maken. Dat we dit wel weer gaan meemaken is op zich niet ondenkbaar, een nieuwe periode van lockdown hangt als een soort zwaard van Damocles boven de Nederlandse samenleving. Als we het dan toch weer moeten doormaken ga ik de uitdaging aan de vrijheid die we dan hebben wat meer te waarderen. Want zo'n situatie als waar de Joodse onderduikers in hebben gezeten, daar moet ik écht niet aan denken!