Inspiratie, waar ben je?

 Ruim elf jaar geleden ben ik begonnen met dit weblog. Toen ik ermee begon was ik vol enthousiasme en dacht dat ik iedere dag wel iets had om te posten. Gisteren keek ik terug in de geschiedenis. De eerste jaren heb ik de meeste blogs geschreven. In de loop der jaren werd het steeds minder. Ik vroeg me af hoe dit kwam. Eén van de bronnen van inspiratie was toentertijd mijn opleiding Godsdienst Pastoraal Werk, een theologische opleiding. Kennelijk werd ik geïnspireerd door wat ik las. Ik zal je vertellen hoe dit ging. Dan las ik een boek en wat ik las vond ik zo inspirerend dat ik de computer moest aanzetten en vanzelf begon te schrijven . 

Anno 2020 ben ik vader van twee kinderen (6 en 4 jaar oud). Misschien denk je 'aha, dat is de oorzaak waarom het je ontbreekt aan inspiratie. Het hebben van kinderen zijn funest voor je schrijversinspiratie!' Of je denkt 'kinderen zijn toch een bron van inspiratie? Ze brengen leven, er gebeurt van alles, daar moet je toch over schrijven?' De realiteit is dat ik soms te moe ben om te schrijven. Vraag mijn vrouw maar. 's Avonds lig ik op apengapen, haha. Eigenlijk vind ik schrijven gewoon nog heel erg leuk en baal er gewoon van dat ik tegenwoordig minder inspiratie heb dan 'vroeger'. Toen ik nog alleen was en heel veel las en tijdens wandelingen het gelezene kon overdenken. 

Vanochtend nam ik de tijd om te wandelen. Tijdens deze wandeling luisterde ik naar muziek van Sela. Ken je Sela? Het is een christelijke band die makkelijk toegangbare nummers speelt. Nummers die je weer even in contact brengen met God. Heerlijk. Ondertussen bedacht ik wat ik in de middag met de kinderen zou gaan doen. Op papier maakte ik een globale planning. Onze jongste kan over het algemeen heel goed zelfstandig spelen. De oudste heeft wat meer moeite met zichzelf vermaken. Binnen een mum van tijd geeft ze aan dat ze zich verveelt. En dan zijn het niet van die hele gezellige middagen meer. Tijdens de wandeling bedacht ik wat we zouden kunnen gaan doen. Niet om de hele middag maar lekker te vullen, maar gewoon om een aantal opties te kunnen aanbieden. En om te voorkomen dat ze de hele middag voor de buis hangen.
Ik legde dit schema aan God voor: 'Heer, U ziet mijn plannen om er een gezellige middag van te maken, wilt U dit zegenen? U weet in ieder geval dat ik er alles aan gedaan heb' 😀. De wandeling bracht mij inspiratie voor de middag en ik realiseerde me dat ik weer even dicht bij God mocht zijn. En het bracht me zelfs inspiratie om hier wat over te schrijven!

Mijn voornemen is om weer wat vaker te schrijven. Als het niet hoeft, liever niet over het corona virus. Daar wordt al ontzettend veel over geschreven en gezegd. Mijn verlangen is om te schrijven over een reis. Een reis door het leven aan Gods hand. Wat kom ik allemaal tegen en waardoor word ik geïnspireerd? Neem af en toe maar even een kijkje op mijn weblog...