Totaal vergeten

De afgelopen maanden zijn duizenden Nederlanders vanuit Frankrijk teruggekeerd naar hun eigen land. Het is inmiddels honderd jaar geleden dat alle Nederlanders werden afgevoerd door de Franse bezetter, nadat al hun steden en dorpen werden verwoest. Dit ging met veel verdriet gepaard. Het was de straf van God, omdat de Nederlanders zich niets van Gods wetten en geboden wilden aantrekken. Op dat moment zagen ze dat nog niet, maar in ieder geval was alle hoop vervlogen.

Nu de eerste Nederlanders weer zijn teruggekeerd naar eigen land, vinden ze er één grote woestenij. Ook alle kerken zijn met de grond gelijk gemaakt. Nu is er in Frankrijk een persoon, Nehemia, die hoorde van de situatie in Nederland. Met groot verdriet hoorde hij het verhaal aan dat de muren van Amsterdam in puin lagen. Nu heeft hij het verlangen om mee te helpen deze muren op te bouwen. Binnenkort komt hij naar Nederland en zal het werk coördineren. Premier Sarkozy heeft hem hier persoonlijk toestemming voor verleend. De Nederlanders zijn dolblij dat de wederopbouw kan beginnen.

Laatst werd er uit de Bijbel voorgelezen, temidden van een grote groep mensen die zich had verzameld op de plek van wat ooit het centrum van Amsterdam was. Toen ze hoorden van het verbond van God met de Nederlanders, en over de wetten die Hij had uitgevaardigd, sloegen ze zich huilend op de borst. Dat de Nederlanders toch zo dom hadden kunnen zijn om God terzijde te schuiven. Pijn. Ze voelden pijn. En ze verlangden naar vergeving. Die vergeving kwam! De muren van Amsterdam werden herbouwd, en spoedig kwamen ook de overige Nederlanders vanuit Frankrijk terug. God is onze natie niet vergeten. Maar, willen we nog luisteren?

Vrij vertaald vanuit de Bijbel: Nehemia 1 en 8.