De lijdende Knecht

Hoofdstuk 53 uit het Bijbelboek Jesaja wordt wel gezien als dé profetie over het lijden en sterven van Jezus Christus. Er is zoveel gelijkenis, zoniet álle gelijkenis, met het lichaam van Jezus, de omstandigheden waaronder Hij stierf en het graf waarin Hij zou worden gelegd. De Joden kennen dit hoofdstuk maar al te goed. Toch herkennen ze Jezus niet in het hoofdstuk. Dit hoofdstuk gaat volgens sommigen over het volk Israël als geheel. Zij hebben als volk dan ook heel wat af geleden door de geschiedenis heen. Volgens hen gaat het hier niet om de Messiasfiguur.

Het past ook niet bij het beeld van een Messias, toch? Een Messias, een groots leider, een verlosser, is toch niet iemand die geslagen wordt? Niet iemand die zich niet verweert? Of Zich als een lam naar de slachtbank laat leiden? Nee, dé Messias zal komen in zijn grote glorie, met pracht en praal. Hij zou het volk verlossen van alle kwade machten om hen heen. Dat heeft Jezus niet gedaan. Het volk bleef onder de heerschappij van de Romeinse bezetter. Eeuwen later werden miljoenen Joden naar massavernietingskampen geleid om te worden geëxecuteerd. Hoezo verlossing?

Ik kan enig begrip opbrengen voor het standpunt van de Joden. En tóch was en is Jezus de beloofde Messias. Hij is wel degelijk een groots leider, die de kwade machten heeft verslagen. Hij heeft zonde en dood overwonnen. Hij heeft de strijd in de hemelse gewesten gewonnen. Voor ons niet zichtbaar, maar toch mogen we het geloven. In de film de kronieken van Narnia verslaat de leeuw Aslan de macht van de boze heks door zichzelf te offeren. Aslan kwam weer tot leven. Zo is Jezus na Zijn lijden en sterven aan het kruis na drie dagen opgestaan. Dood en lijden zijn er nog wel, maar hun betoverende macht is verbroken. Het voorjaar is aangebroken. Tijd voor het nieuwe leven. Dankzij het offer van Jezus, de Lijdende Knecht.