Beweging
Ik heb het gevoel dat er weer wat beweging in mijn leven zit. En dan met name mijn geloofsleven. Sinds oktober van dit jaar ben ik betrokken bij de Alpha Cursus in mijn gemeente. Naast gastheer en gespreksleider mag ik ook enkele inleidingen verzorgen. Gisteravond verzorgde ik een inleiding over gebed. Het was gaaf om meer over gebed te vertellen. Wat de Bijbel zegt over gebed en mijn eigen ervaringen hiermee. Door gebed en Gods wonderlijke ingrijpen heb ik God en Jezus leren kennen.
Als je zelf heel enthousiast over gebed bent (nu is dat bij mij lang niet altijd het geval), loop je het risico over de hoofden heen te praten. Het is heel belangrijk om te weten waar de deelnemers staan in het geloof en wat hun ervaringen zijn met gebed. Velen worstelen met gebedsverhoringen (waarom blijft het toch zo stil aan de andere kant van de lijn?. Daarom heb ik wel zekere nuances ingebouwd. Soms weten we gewoon niet waarom dingen ons overkomen en er geen verandering optreedt. Er zijn geen antwoorden op te vinden. Toch was het centrale thema van mijn praatje het luisteren van God. Hij hoort onze gebeden en kent ons tot in het diepst van ons hart. Alles kunnen we bij Hem kwijt. Maar wij mogen van onze kant uit ook proberen te luisteren. Door de Bijbel te lezen, door wat andere christenen zeggen, of door stil te zijn in gebed zonder zelf iets te zeggen. Ik was blij te horen dat mijn praatje de deelnemers had aangesproken. Na die tijd hebben we nog doorgepraat over elkaars ervaringen en worstelingen.
Wat ook (weer) in beweging is, is mijn studie. Ik heb er weer zin in. Vandaag hadden we een les Hermeneutiek. Over het verstaan en begrijpen van teksten. Vanuit de context waarin het geschreven werd naar de context van vandaag de dag. Zowel auteur als lezer worden serieus genomen. Heel interessant. Een mooie balans. Soms kan de weegschaal teveel doorslaan richting de auteur, maar in onze individualistische tijd slaat de weegschaal ook vaak door richting de lezer.
Nu ga ik verder met Agogiek. En vanavond nog met Diaconale Taken.
Als je zelf heel enthousiast over gebed bent (nu is dat bij mij lang niet altijd het geval), loop je het risico over de hoofden heen te praten. Het is heel belangrijk om te weten waar de deelnemers staan in het geloof en wat hun ervaringen zijn met gebed. Velen worstelen met gebedsverhoringen (waarom blijft het toch zo stil aan de andere kant van de lijn?. Daarom heb ik wel zekere nuances ingebouwd. Soms weten we gewoon niet waarom dingen ons overkomen en er geen verandering optreedt. Er zijn geen antwoorden op te vinden. Toch was het centrale thema van mijn praatje het luisteren van God. Hij hoort onze gebeden en kent ons tot in het diepst van ons hart. Alles kunnen we bij Hem kwijt. Maar wij mogen van onze kant uit ook proberen te luisteren. Door de Bijbel te lezen, door wat andere christenen zeggen, of door stil te zijn in gebed zonder zelf iets te zeggen. Ik was blij te horen dat mijn praatje de deelnemers had aangesproken. Na die tijd hebben we nog doorgepraat over elkaars ervaringen en worstelingen.
Wat ook (weer) in beweging is, is mijn studie. Ik heb er weer zin in. Vandaag hadden we een les Hermeneutiek. Over het verstaan en begrijpen van teksten. Vanuit de context waarin het geschreven werd naar de context van vandaag de dag. Zowel auteur als lezer worden serieus genomen. Heel interessant. Een mooie balans. Soms kan de weegschaal teveel doorslaan richting de auteur, maar in onze individualistische tijd slaat de weegschaal ook vaak door richting de lezer.
Nu ga ik verder met Agogiek. En vanavond nog met Diaconale Taken.
Reacties
Een reactie posten