Kerstkaart

Al twaalf jaar lang sponsor ik een kind ergens in Verweggistan via Compassion. Voordat ik daarmee begon was ik net tot geloof gekomen. Mijn hart was helemaal 'in de Heer', zoals het wel eens mooi wordt omschreven. Dan wil je toch niets liever dan iets betekenen voor je medemens die het minder heeft? Vooral het eerste jaar was ik heel actief in het brieven schrijven en ook bad ik regelmatig voor deze jongen.

Sinds lange tijd is dit project door mij naar de achtergrond geschoven. O ja, ik ontvang nog steeds met regelmaat een brief van 'mijn' kind. Om zijn vooruitgang te kunnen zien, zou ik eigenlijk een van zijn eerste brieven erbij moeten pakken. Maar ja, waar die ligt?
Zelf ben ik in ieder geval een stuk minder actief geworden met brieven schrijven. Ik geloof dat ik het hele afgelopen jaar nog geen letter op papier heb gekregen. Maar nu is er dé mogelijkheid: het kerstkaarten project. Ieder jaar in oktober/november krijg je een kaart, waar je zelf iets op kunt zetten voor je sponsorkind, en dan zorgt Compassion dat de kaart op de juiste bestemming terecht komt. De envelop met de kaart ligt nu ook al weer enige weken in een lade. Maar vandaag gaat het gebeuren: ik heb er zelfs een agenda item van gemaakt!

Voor mij is het een moeilijk in te passen activiteit, maar voor mijn sponsorkind kunnen woorden van zijn sponsor van onschatbare waarde zijn. Alleen daarom al ga ik me ertoe zetten. En voor de rest geloof ik dat de 25 eurootjes per maand hun goede werk doen en mijn sponsorkind een hoopvolle toekomst bieden. Eén ding nog: Gods Geest moet ook nog wat doen. Met geld koop je geen geluk, geen zekerheid en geen geloof. Dat kan alleen Gods Geest. Laat ik maar doen wat ik kan.