Op reis

Ik ben nog niet klaar met mijn woestijnreis. Je bent er ook niet zomaar uit. Het wordt wel steeds verrassender moet ik zeggen. Er zijn van die dingen die ik ga waarderen. De rust. Zonneschijn. Uitzicht over een uitgestrekte vlakte. Een adembenemende sterrenhemel in de nacht. Zonder kunstlicht. De sterren geven zelfs licht. Dat is iets wat ik in de bewoonde wereld nog nooit gezien heb.
Verder nog planten, bomen en struiken die op de schijnbaar meest onmogelijke plekken bloeien. Waar zouden ze hun water toch vandaan halen. Af en toe kom ik kamelen tegen, die met weinig tevreden zijn.
Nomadenstammen reizen van de ene plek naar de andere. Ook zij zijn met weinig tevreden. De bewoonde wereld trekt hen niet aan.

En dan, midden in de woestijn, hoor ik God spreken. Net op het moment dat ik ben gaan zitten omdat ik niet meer weet waar ik naartoe moet. Hij zegt: 'Sta op, pak je rugzak en wandel verder. Met twijfelen schiet je niets op. Kijk waar je vandaan komt. Je bent die weg echt niet voor niets gegaan. Het is goed om verder te wandelen, want Ik ben bij je'. Dus ik ben weer opgestaan en wandel verder. Toch twijfel ik of ik weer de bewoonde wereld in zal trekken met al z'n drukte en afleidingen. Die woestijn bevalt me wel. Tenslotte is de natuur en de mens daar met weinig tevreden.