Droom

Gisteren las ik tussen de familieberichten in de lokale krant iets heel bijzonders. Het was een gedicht over het verlies van een moeder. Het raakte mij, want het kwam dicht bij mijn eigen belevingswereld. Een fragment uit dit gedicht: 'al die mooie momenten samen komen terug in je geest. Zodat het af en toe lijkt of zij nooit weg is geweest'.

Afgelopen nacht had ik een droom. Niets bijzonders zou je zeggen. Nee, inderdaad. Soms heb ik de meest vreemde dromen. Zo droomde ik laatst nog dat ik als passagier in een Transavia-toestel zat. En dit toestel reed nota bene dwars door een woonwijk en wachtte netjes voor het rode licht. Maar mijn moeder zat ook in dit toestel.
De droom die ik vannacht had ging ook over mijn moeder. Ik zag dat zij ineens in de ouderlijke huiskamer zat. Spontaan zei ik: 'wat doe jij hier?' Helemaal verbaasd moest ik voelen of zij het echt was. Ze was eventjes vanuit de hemel op bezoek. Ik wist dat het niet voor lang zou zijn.

In mijn eigen woonkamer neemt mijn moeder een prominente plek in. Een aantal foto's doet mij iedere dag herinneren aan haar leven. Zo neem ik haar mee door het dagelijks leven. Het gemis blijft, maar de intense gevoelens beginnen wat te vervagen. Toch verdwijnen ze niet, zodat mijn moeder soms ineens in een droom verschijnt. En dan is het net of zij nooit is weggeweest.....