Verscheurd en verdeeld

Er zijn maar weinig plekken waar er de afgelopen eeuwen, misschien wel sinds het begin van de jaartelling, zoveel verdeeldheid is geweest als in de kerk. Allerlei onderwerpen verdeelden kerkleden tot op het bot. Heel lang geleden ging het over de menswording van Jezus. Was Jezus nu werkelijk God? Hoe kon Hij én mens zijn én God. Sommigen zeiden dat Hij mens was met een goddelijke natuur. Anderen bleven geloven dat Hij vanuit de hemel was gezonden en als mens werd geboren. Alleen zo kon Hij het volmaakte offer brengen waardoor mensen weer in het reine kwamen met God. 

Later waren er de discussies over de goddelijkheid van Maria, de doop (kind of volwassen), het Avondmaal, homofilie, de rol van de vrouw en noem maar op. Dan was er ook nog de kwestie Israël. Gods uitverkoren volk, maar tot welke prijs? Deze onderwerpen brachten menig kerkscheuring teweeg. Vandaag de dag komen daar ook nog de asielzoekers bij. Wel of niet meer asielzoekers toelaten in Nederland?

Als er toch een plek zou mogen zijn waar geen verdeeldheid heerst maar eenheid, dan zou het de kerk moeten zijn. De kerk: het bestaat uit volgelingen van Jezus Christus. Samen achter Hem aan. Hij leefde ons voor hoe we tegen mensen moeten aankijken. Regelmatig riep Hij op om niet te oordelen. Je kunt de splinter wel uit het oog van de ander willen halen, maar wat heeft het voor zin als je de balk in je eigen ogen niet ziet? Vingers die naar een ander wijzen leiden tot een veelvoud aan vingers die naar onszelf wijzen. 

Om Jezus werkelijk de plek te geven die Hem toekomt in ons leven, moeten we bereid zijn om alles los te laten en alles bij Hem neer te leggen. Al onze trots en eigenwaan, ons eigen ego, onze meningen en vooroordelen. Opdat Jezus ons kan vullen met Zijn Geest. Het kan wél! 

Foto: Unsplash