Loslaten

Afgelopen voorjaar kwam ik vanwege een burn-out thuis te zitten. Het was een tijd waarin ik letterlijk even stil werd gezet. Mentaal was ik erg moe. Fysiek gezien had ik juist behoefte aan beweging. Dus ging ik regelmatig wandelen en fietsen. Ik genoot tijdens boswandelingen van de ontluikende natuur. Bomen en struiken kwamen vol met blad te staan, iedere dag een beetje meer. De prachtige felgroene kleuren van de lente heb ik heel bewust mee mogen maken. 

Inmiddels zijn we ruim een half jaar verder en de natuur ziet er heel anders uit. Felgroen heeft plaatsgemaakt voor bruin en rood. Bomen en struiken laten hun bladerpracht steeds meer los. Harde windvlagen doen dit proces versnellen. Uiteindelijk resteren de kale takken. Zie de maan schijnt door de bomen is een toepasselijk lied voor deze tijd. 

Het vallen van bladeren, wind en regen en donkere dagen maken sommige mensen mistroostig. Zij verlangen naar zon en warmte. Ik kan juist erg genieten van de herfst en de winter. Maar ook van het voorjaar en de zomer. Het is de afwisseling van de seizoenen waar ik van houd. Het proces van de steeds terugkerende veranderingen in de natuur vind ik inspirerend. Zo is het herfstseizoen een periode van loslaten. De natuur moet de bladeren kwijtraken om zich via de winter klaar te maken voor een nieuwe bloeiperiode. Zonder loslaten kan er geen groei komen. Dit is een les die we ook in ons leven kunnen toepassen. Om iets nieuws toe te laten zullen we het oude moeten loslaten. We kunnen het oude angstvallig vasthouden in een poging om het nieuwe uit de weg te gaan. Omdat we bang zijn, de consequenties niet kunnen overzien of omdat we graag controle willen houden. 

Kijk naar de natuur en zie hoe het proces van loslaten en ruimte geven aan het nieuwe verloopt. Makkelijk is het niet. Maar het is de moeite waard.

Foto: Unsplash