Spierballentaal

Een paar weken geleden vond in Moskou een militaire parade plaats. Herdacht werd de overwinning op Nazi-Duitsland. In de parade werden met trots allerlei militaire wapens getoond. Ik dacht: waar zouden de trots en macht van de Russische leider zijn zonder zijn wapens? 

Hoe anders was dit bij Jezus, toen Hij de weg naar Golgotha ging. Een soort militaire parade, maar dan anders. Jezus had alle mogelijke 'wapens' vanuit de hemel kunnen oproepen. Een hemels leger, zoveel machtiger dan alle menselijke legers bij elkaar. Hij deed het niet. Jezus ging de weg van het kruis, want Hij wist dat alleen op deze manier zonde en dood zouden worden overwonnen. Alleen dan zou de mens weer in een rechte relatie met God kunnen staan. 

Waarom leidt hetgeen Jezus gedaan heeft niet tot het neerleggen van wapens? Waarom grijpt de mens steeds weer naar machtsvertoon en spierballentaal? We zijn slechts een stofje op een weegschaal, een bloem die de ene dag nog prachtig bloeit maar de volgende dag vergaat. Het is alsof we een waas voor de ogen hebben waardoor we niet goed kunnen zien. 

Er klinkt heel wat spierballentaal in de wereld. De beurzen stijgen er soms door naar duizelingwekkende hoogten en storten een volgend moment als een plumpudding in elkaar. 

"Wat ben je bedroefd, mijn ziel, 
en onrustig in mij.
Vestig je hoop op God,
eens zal ik hem weer loven,
mijn God die mij ziet en redt."
(Psalm 42: 12)

Photo by Thanti Riess on Unsplash