De zon komt op...

Ik kijk naar de zon die op komt en recht in mijn gezicht schijnt. Hier kan ik echt van genieten. Ineens bedenk ik mij: ik kan er nu van genieten. Maar hoe zou dit geweest zijn als ik ten tijde van de Tweede Wereldoorlog had geleefd en gevangenzat in concentratiekamp Auswitz? Ik zou dezelfde zon hebben zien op komen maar de omstandigheden zouden heel anders zijn. Weer een dag van slavenarbeid onder zeer mensonterende omstandigheden. Wachtend op de dood?
    Of wanneer ik seksueel misbruikt zou worden. Ook dan zou ik dezelfde zon zien op komen. Hoe zou ik dan tegen diezelfde zon aankijken? Weer een dag van misbruik en niemand die er wat aan doet. Niemand gelooft me en niemand ziet mij, behalve degene die zijn gore, vieze handen niet van mij af kan houden. 
    Of wanneer ik moe ben van het leven en deze nieuwe dag opnieuw een zware opgave is. Een lijdensweg. 

De zon komt voor iedereen op, in welke omstandigheden we ook verkeren. Ik moet denken aan een lied:

De zon komt op, maakt de morgen wakker
Mijn dag begint met een lied voor U.
Heer, wat er ook gebeurt en wat mij mag overkomen,
Laat mij nog zingen als de avond valt. 
(een gedeelte uit Opwekking 733)

Zou ik dit lied kunnen zingen als gevangene in Auswitz, als slachtoffer van seksueel misbruik of wanneer ik depressief ben? Ook in Auswitz werden liederen gezongen die gevangenen moed gaven. Maar als je zelf niet in staat bent om te zingen is het de Geest van God die in ons wil zingen. Hoe moeilijk en hoe zwaar de omstandigheden ook zijn. Ooit komt er verlossing. Het is God die uitkomst biedt!

Image by Michelle Raponi from Pixabay