De winters van weleer

Wellicht werd je afgelopen week, nadat je wakker werd en naar buiten keek, verrast door een prachtige witte wereld. Prachtig hoe de sneeuw de aarde bedekt en een witte laag van reinheid tentoonstelt. Alle rommel die op straat lag is even niet meer zichtbaar.

Ons land lijkt wel in uiterste extase wanneer er sneeuw valt. Het is natuurlijk ook heel mooi. Maar het is zo'n bijzonder verschijnsel geworden. Iets wat we zelden nog zien. Mijn kinderen hebben nog maar weinig sneeuw gezien in hun leven. En als het er dan is, is het extra genieten. Wat nog zeldzamer is geworden is ijs wat de wateren bedekt. Wanneer heb jij voor het laatst op natuurijs geschaatst? Misschien vorige week nog wel. Maar regelmatig schaatsen is er niet meer bij in de huidige winters.

We kunnen alleen nog maar terugkijken naar de winters van weleer. Ik weet niet hoeveel echte winters jij al hebt meegemaakt. Sommige jaartallen springen eruit. Zoals 1963, 1979, 1985 en 1986, 1997, 2009 en 2010. Ik noem maar wat. 1963 was een ijskoude winter waarin onder barre omstandigheden een Elfstedentocht werd verreden. Die winter heb ik niet meegemaakt. De winter van 1979 kan ik mij wel herinneren. Hoewel ik nog maar 6 jaar oud was, kan ik me de hoge sneeuwduinen herinneren. En de meter sneeuw die de achterdeur van ons huis blokkeerde. De sneeuw die maar bleef vallen. 

De winters van 1985 en 1986 waren beide koud. Beide jaren werd er een Elfstedentocht gereden. We kregen toen nog ijsvrij en met de hele school gingen we schaatsen op de Weerribben. Ik kan me een hele donkere lucht herinneren aan de noordkant van mijn woonplaats. Ineens ging het sneeuwen. Niet maar een klein beetje. Binnen een mum van tijd laag er een dikke laag. Mijn vader, die een rijschool had, moest het lesgeven staken omdat het onverantwoord was nog langer door te gaan. 

De winter van 1997 maakte nog een Elfstedentocht mogelijk. In 2009 en 2010 hadden we vooral veel sneeuw. 

Koude winters, ze liggen vooral in onze herinnering. De winters waarin het 's avonds -23 graden was. Vast niet alle avonden. Maar koud was het wel. We kunnen het ons haast niet meer voorstellen. 

Heerlijk om aan zulke winters terug te denken. Vandaag de dag zijn sneeuw en ijs een zeldzaamheid, en als het al gebeurt komt het volop in het nieuws. Omdat het zo bijzonder en ongewoon is. 

We kunnen het hebben over klimaatverandering. De invloed van de mens die de winters van weleer blijvend tot het verleden laat behoren. 

Dan maar naar Thialf in Heerenveen. Waar je nog heerlijk een baantje kunt schaatsen. Want ijs, het is er nog wel. Maar dan overdekt. Mijn kinderen moeten het daar beoefenen. Zodat we lekker los kunnen gaan wanneer er wel weer een keer sprake is van langdurig schaatsen op natuurijs.