Je hebt vuur in je mond

 Wij mensen houden er over het algemeen van om over anderen te praten. Over wat ze doen of gedaan hebben. Over wat ze gezegd hebben. Hun dwaze ideeën, merkwaardige kledingkeuze en politieke voorkeur. Die toch wel heel anders is dan de onze. Hoe we over hen denken delen we dan ook nog het liefst met anderen. 

Over onszelf praten is een heel ander verhaal. Sommige mensen lijken daar geen moeite mee te hebben. Die grijpen iedere gelegenheid aan om een verhaal naar zich toe te trekken. De vraag is of ze nog met hetzelfde gemak over zichzelf praten als het gaat om kwetsbare zaken. 

Toch wil ik het niet over dit laatste hebben. Ik wil het hebben over het praten over anderen. Dat kan positief. Maar het gebeurt vaak negatief. Zonder dat de ander aanwezig is bij het gesprek. Dit wordt ook wel roddelen genoemd. Het gaat van mond op mond. Of zoals het Bijbelboek Jakobus zegt: van tong op tong. In dit boek wordt de tong afgeschilderd als een vlam die een heel bos in brand kan steken. 

Roddelpraat...het kan een geheel eigen leven gaan leiden. Het begint met een paar woorden en gaat van de een naar de ander. De ander vertelt het weer door aan iemand anders. En zo gaat het verder. Het liefst nog een beetje aangedikt. 

Jakobus roept op om onze tong in bedwang te houden. Zoals je ook voorzichtig met vuur omgaat. Je wilt toch niet zomaar de boel in de brand steken. Roddel doet meer kwaad dan goed. Ja, het kan lekker voelen. Even niet over jezelf hoeven na te denken en lekker over de ander praten. Echter, niemand heeft er wat aan.

Laten we in dit nieuwe jaar onze tong in bedwang houden. Een mooie start van 2024. Laat de woorden die uit je mond komen 'goed zijn en waar nodig opbouwend, die goed doen aan wie ze hoort'. (Efeziërs 4: 29)

'De wijsheid van boven daarentegen is voor alles zuiver, en verder vredelievend, mild en meegaand. Ze is rijk een ontferming en brengt niets dan goede vruchten voort. Ze is onpartijdig en oprecht. Waar in vrede wordt gezaaid, brengt gerechtigheid haar vruchten voort voor hen die vrede stichten'. (Jakobus 3: 17-18)