Een God die ons niet hoort

Iedere week kunnen we trouw naar de kerk gaan, misschien zelfs twee keer per zondag. We zingen de liederen mee. We bidden mee. We gaan doordeweeks naar kerkelijke activiteiten. We doen mee aan wijkbijeenkomsten en Bijbelstudies. En toch kan het zijn dat God ons niet hoort, sterker nog, dat Hij onze samenkomsten verafschuwt.

Een God die ons niet hoort. Dat staat toch lijnrecht tegenover hoe God Zich bekend heeft gemaakt in de Bijbel? Hij is toch juist een God die hoort en die met ons bewogen is? En toch staat er ook een tekst in de Bijbel die zegt dat God niet naar ons hoort. Het verschil heeft alles te maken met het doen van recht in deze wereld en op te komen voor rechtvaardigheid. We kunnen met onze mond ons geloof belijden en vanuit ons hart zingen, maar onbewogen zijn met het lot van onze medemens. God houdt ons een spiegel voor. Onderstaande woorden komen uit het Oude Testament, en God spreekt ze via zijn profeet Amos tot een groot aantal stammen van het Joodse volk, maar ze zijn ook voor ons actueel. Deze woorden dagen jou en mij uit buiten de beschermde muren van de kerk te kijken en op te komen voor recht en gerechtigheid.

"Ik heb een afkeer van jullie feesten, ik wijs ze af, jullie samenkomsten verdraag ik niet. Ik schep geen behagen in de brand- en graanoffers die jullie mij brengen; de vetgemeste beesten van jullie vredeoffers keur ik geen blik waardig. Bespaar mij het geluid van jullie liederen; de klank van jullie harpen wil ik niet horen. Laat liever het recht stromen als water, en de gerechtigheid als een altijd voortvloeiende beek". (Amos 5: 21-24)