Mooi staaltje samenwerking

Afgelopen week werd duidelijk dat er in de Nederlandse politiek best kan worden samengewerkt. Nu was de urgentie om tot deze samenwerking te komen behoorlijk aanwezig. Niet samenwerken zou betekenen Nederland in de afgrond helpen. Ik weet maar weinig van economie, beurskoersen en overheidsfinanciën af. Op school ben ik hier jaren geleden ooit mee bezig geweest. Het kon mijn interesse echter niet trekken. En toch geloof ik dat het op orde hebben van de overheidsuitgaven noodzakelijk zijn voor een stabiele situatie in een land. Daarom vind ik het mooi dat politieke partijen, zoals ze het zelf zeggen, over hun schaduw zijn gestapt om tot samenwerking te komen. Een zaak van geven en nemen. Alleen gaan voor je eigen standpunten betekent dat je alleen neemt. Je mag best voor je standpunten opkomen. Maar nemen zonder geven leidt naar een afgrond. Daarom moet je de ander ook wat gunnen in de poltieke wensen. Dat is ook het mooie in de diversiteit van politieke partijen. Ze kijken allemaal vanuit een ander gezichtspunt naar ons land. Wat een rijke aanvulling voor elkaar. Zelfs de kerk kan hiervan leren. Kerkelijke verdeeldheid is een thema dat al lang speelt. Zouden kerken ook over hun eigen schaduw heen kunnen stappen en komen tot een samenwerking met een gezamenlijk doel? Namelijk de naam van Jezus Christus groot maken. Misschien helpt dat doel om over onze breekpunten heen te stappen. Volkomen eenheid is misschien een illusie, daar zijn de mensen te divers voor. Verschillen mogen er best zijn. Maar zijn ze daar om af te breken of om op te bouwen?