Mensen van de Weg

Voordat volgelingen van Jezus Christus 'christenen' werden genoemd, behoorden zij tot mensen van de Weg. Dat was hun aanduiding. Ik vind het iets moois in zich hebben. Er zit beweging in. En er zit doel en richting in. Stel dat iemand aan jou zou vragen: 'tot welke religieuze groepering behoor jij eigenlijk?', wat zou je dan liever antwoorden: 'ik ben christen' of 'ik ben een aanhanger van de Weg'. Op zich betekenen beide aanduidingen hetzelfde, namelijk een volgeling van Jezus Christus zijn. Helaas kan er in het woord christen ook iets statisch zitten. Met statisch bedoel ik institutionalisering. Een moeilijk woord misschien. Kortweg bedoel ik hiermee dat de kerk kan zijn verworden tot een instituut. Een soort bunker. Met zijn eigen regels, hiërarchische structuren en taal.

Zijn leden van zo'n kerk nog wel op Weg? Of zijn ze al gearriveerd en staan ze stil. Hullen zij zich in valse gerustheid.
De eerste volgelingen van Jezus waren volop in beweging. Zij zorgden in hun tijd voor een ware revolutie (lees maar eens in het Bijbelboek Handelingen). Ze trokken zich niet terug, maar waren volop in de samenleving aanwezig. Zij verkondigden een Weg, de Weg achter Jezus aan.

Daarom noem ik mij zelf ook graag een aanhanger van de Weg. Omdat deze term mij een spiegel voorhoudt en me de vraag doet stellen: 'Ben ik nog wel op weg en houd ik mijn oog nog wel op Jezus gericht?'
Jezus Zelf gaat ons voor op de Weg. Er zit beweging in omdat Hij leeft. En Zijn Koninkrijk is in aanbouw. Daar zal de Weg uitkomen. Dat is het einddoel.