Alle begin is moeilijk!

'In je binnenspiegel kijken. Remmen. Koppeling intrappen!' Het is al te laat. De motor slaat af. Mijn vader had het al een paar keer tegen me gezegd. Kennelijk duurt het even voordat ik het werkelijk onder de knie krijg. Als rijinstructeur had hij al vele duizenden mensen op weg geholpen om het felbegeerde roze papiertje te krijgen. Starten maar en daar gaan we weer. Met een ferme trap op de instructeursrem komen we tot stilstand. De motor is weer afgeslagen.  'Kijk', zegt hij en hij wijst me op voetgangers die een begin maken om het voor ons liggende zebrapad over te steken. 'Voetgangers eerst.' Op zijn gezicht verschijnt een glimlach. Ik hoor het geluid van kerkklokken. Kennelijk zijn de voetgangers kerkgangers die de zondagse eredienst niet willen missen. Ik start de motor weer. Langzaam laat ik de koppeling opkomen, geef gas en met piepende banden schieten we vooruit. De zojuist overgestoken kerkgangers kijken geïrriteerd (of was het geschrokken?) naar de lesauto. Het gezicht van mijn vader krijgt de kleur van een rode reddingsboei. Op zondag lesgeven kwam in die tijd niet voor. Voor mij, als zoon van een rijinstructeur, maakte mijn vader graag een uitzondering. Het was mijn eerste rijles, een dag voor mijn achttiende verjaardag. Een paar maanden later kon ik het roze papiertje bij het gemeentehuis ophalen.

Als ik terugdenk aan die eerste rijles weet ik nog hoe moeizaam alle handelingen gingen. Zou ik het ooit leren? Hoe kun je nu tegelijkertijd remmen en de koppeling intrappen? Of in de spiegels kijken en tegelijkertijd schakelen? 'Niet naar de pook kijken. Voor je blijven kijken!' Mijn vader was wel zuinig op mij. Toch heb ik het geleerd. En als ik nu in de auto zit gaan de handelingen op de automatische piloot. Alle begin is moeilijk. Nou, van leren autorijden kun je dat wel zeggen!

Twee jaar geleden ben ik tijdens de vastentijd begonnen met het memoriseren van Bijbelboeken. Dit deed ik vanuit een verlangen om meer bewust met de Bijbel bezig te zijn. Ook hierbij merkte ik dat het begin moeilijk was. Hoe kun je nu zoveel onthouden? Als ik merkte dat het toch weer niet lukte, wilde ik de handdoek in de ring gooien. 

Wat had het voor zin? Voor wie doe ik dit eigenlijk? Ik wist dat God dit in ieder niet van mij vroeg. Om die reden was ik er in ieder geval niet mee begonnen. Het was voor mezelf. Nu, twee jaar later, memoriseer ik nog steeds. Het lijkt me steeds makkelijker af te gaan. En ik verbaas me over de grootte van mijn geheugen dat kennelijk zoveel opslagcapaciteit heeft. 

Het is niet mijn doel om je over te halen om ook de Bijbel te gaan memoriseren. Ik kan het je wel aanraden overigens. Wat ik wil zeggen is: ben je bezig iets nieuws te leren? Geef dan niet op als het moeilijk wordt. Als je het gevoel hebt dat je het nooit leert. Houd vol! Herhaling is de kracht van het leren. 

Foto: Pixabay