Je bent geroepen

Laat ik deze blog pessimistisch beginnen: jouw en mijn leven zijn niet meer dan een stofje op een weegschaal. Of niet meer dan een bloem in het veld. Een stofje blaas je zo weg. Een bloem kan schitterend ogen, maar een windvlaag blaast het in een oogwenk omver. Of de zon verschroeit het volledig. Ja, jouw en mijn leven stellen niet zoveel voor.

Toch kunnen we doen alsof we heel wat zijn. We kunnen denken dat we het centrum zijn van deze wereld. Geld en bezit kunnen ons gelukkig maken en het gevoel geven dat niets ons overkomt. Wereldleiders dreigen met oorlog en geweld. Er kan er tenslotte maar één de machtigste zijn. Asielzoekers? Laat ze het lekker zelf uitzoeken. De meesten zijn gelukszoekers. Ze nemen alleen maar onze huizen in bezit. 

Tja, zo kun je er tegenaan kijken als je jezelf in het midden van de samenleving plaatst. 

De waarheid is dat ieder mens ooit sterft. De meest machtige persoon ter wereld, of de grootste dwaas die er maar bestaat, komen ooit aan hun einde. Welke woorden worden er dan gesproken op de begrafenis? 'Een groot man was het! Die de volken om ons heen steeds de baas was. Niemand kon tegen hem op!' Nu ligt hij daar in zijn graf. 

Als dit het leven van een mens is, dan kan het niet anders dan dat het maar droevig gesteld is met ons.

De meesten van ons zijn er geen wereldleider. Ook hebben de meesten van ons weinig tot geen invloed op gebeurtenissen in de wereld. Je kunt er moedeloos van worden. Want wat maakt het dan uit wat je denkt, doet of zegt? 

Dan nu het positieve. Er klinkt een stem die jou roept. Hoor je 'm? Deze stem riep mij vijfentwintig jaar geleden met de woorden: 'Volg mij'. Het zijn de woorden van God. Hij schiep de mens tot Zijn evenbeeld. God gaf de mens een hoge positie. Er werd ons verantwoordelijkheid gegeven over de schepping. Over het land en alles waar zich erop bevindt. De dieren in het veld, als ook de vissen in de zee. 

Voor God heeft ons leven waarde. Ook al zijn we als de bloemen in het veld: de ene dag staan we nog onze prachtige kleuren ten toon te stellen, de andere dag blazen we onze laatste levensadem uit. Hoewel niet ieder mensenleven even lang duurt, geeft God ons leven een doel en een bestemming. We mogen voor Hem leven. Hij is de auteur van het leven en weet het beste hoe we ons leven vorm kunnen geven. 

Ooit stonden we ten dode opgeschreven, omdat we Gods weg niet wilden bewandelen. Hij gaf Jezus, Zijn Zoon, om voor ons terecht te staan. Jezus' dood bracht ons vrijspraak. We mogen voor altijd vrij zijn en leven voor Hem, die onze toewijding en eer ten volle toekomt!