Nieuw leven dat je leven op z'n kop zet

Op 24 juni jl. werd Hanna geboren. Laura en ik waren blij en dankbaar met onze prachtige dochter. Haar geboorte betekende een grote verandering in ons levenspatroon. Een verandering die ons al lange tijd ervoor werd aangekondigd door kennissen die ook zelf de geboorte van een kind hebben meegemaakt. Ik probeerde mij daar dan een voorstelling van te maken. Hoe zou het leven dan veranderen? Niet langer met z'n tweeën maar met z'n drieën. Misschien minder vrijheid? Minder nachtrust?

Nu Hanna is geboren kan ik het alleen maar beamen, deze levensverandering. Een verandering waarvan ik mij voor die tijd echt geen voorstelling heb kunnen maken. Minder vrijheid, dat klopt. Je kunt niet zo maar even de deur uitlopen en je dochter achter laten. Minder nachtrust klopt ook. Vijf uurtjes slaap, verdeeld in blokken, is beduidend minder dan de 7 à 8 uur die ik gewend was. Mijn lichaam begint er ook aan te wennen. Hoewel ik niet kan garanderen dat ik een film van anderhalf uur met open ogen kan afkijken. En dan mis ik net weer die belangrijke clue in een detective.

En waar ik me echt geen voorstelling van heb kunnen maken is hoe het zou zijn je pasgeboren dochter in je handen vast te houden. Dat was heel bijzonder. Ik voelde dat zij een deel van mijzelf was. De mooiste en liefste baby van de hele wereld. En als zij zich dan meldt tijdens nachtelijke uren, wanneer ik liever de ogen nog even niet open doe, dan heeft ze mij met één betoverende blik al te pakken. Dan is die nachtelijke onruststoker alle moeite waard om voor in beweging te komen!