Dichtbij het Vaderhart

Vanmorgen had dochter Hanna last van buikkrampen. Dat is iets wat regelmatig terugkomt. Het schijnt bij de fase van haar leven te horen. Als ouders proberen we haar zo goed mogelijk te helpen om deze onaangename krampjes te verwerken. Een methode die goed werkt is om haar met haar buikje naar beneden op de arm te leggen en dicht tegen je aan te houden. Negen van de tien keer valt ze direct in slaap. De ene keer dat dit niet lukt zijn het niet de krampjes maar heeft ze gewoonweg honger. En dan is moeder de enige die deze honger kan stillen.

Toen ik Hanna vanmorgen zo tegen mij aan had liggen moest ik ineens denken aan God onze Vader. In de Bijbel staat menigmaal dat Hij ons omarmt zoals een vader zijn kind omarmt. En dat Hij ons tegen zich aanhoudt zoals een vader zijn kind tegen zich aanhoudt. Het is een prachtig beeld. Het blijft echter niet bij een beeld want het is een realiteit. God die Zijn kinderen koestert en liefheeft.

Misschien dat je Gods aanwezigheid niet altijd merkt in jouw leven. Je zou graag opgepakt en vastgehouden willen worden door God. Maar je voelt en ervaart dit niet zo. Toch overziet God jouw leven en Hij weet wat je bezighoudt. Hij weet als het ware wat je darmkrampjes met je doen. Voor mijn dochter Hanna zijn darmkrampjes een onoverwinnelijk kwaad. Dus zet ze het op een krijsen. Als vader weet ik dat ik haar dan mag troosten door haar op te pakken en dicht tegen mij aan te houden. Door de warmte worden de krampjes minder of gaan helemaal weg. Zo wil God ook onze Vader zijn. Hij pakt ons op en houdt ons dicht tegen Zich aan. In Zijn liefde zijn wij veilig geborgen!