De poorten van het lichaam

 Muziek speelt een grote rol in mijn leven. Dat deed het vroeger al: iedere dinsdagmiddag liep ik naar de platenzaak om het nieuwste Top-40 blaadje op te halen. Op vrijdagmiddag zat ik klaar om met mijn cassetterecorder liedjes uit de Top-40 op te nemen. 

Eind jaren '90 leerde ik God kennen. Muziek bleef een belangrijke rol spelen, maar het genre dat mijn interesse trok veranderde. Het waren niet langer de liedjes uit de hitparade die ik draaide, maar het werd muziek van o.a. Rebecca St. James en Michael W. Smith. Tegenwoordig luister ik regelmatig naar muziek via Spotify, op telefoon en tablet. En hoewel ik nog steeds het meest naar gospelmuziek luister wordt mijn aandacht ook getrokken naar muziek uit de jaren '80. Uit de tijd dat ik een tiener was. Dat is het voordeel van Spotifty, je kunt er werkelijk alles vinden wat je maar zoekt. Waar je vroeger afhankelijk was van de keuze van de radiopresentator (hooguit kon je verzoeknummers doorgeven), of je arsenaal aan lp's en CD's, heb je nu de mogelijkheid tot muziek op afroep. Wat ik merk is dat wanneer ik naar oude muziek luister dit werkt als een soort fotoboek. Herinneringen van vroeger komen naar boven. Soms zijn het herinneringen aan gebeurtenissen die ik al lang vergeten was. 

Toch ben ik niet zo blij met de aantrekkingskracht van deze muziek van pakweg 30 tot 35 jaar terug. Door mijn geloof in God kan ik mij niet altijd meer vinden in de songteksten. Als ik ernaar luister kan het zomaar zijn dat ik wakker word met 'When the going gets tough, the tough gets going' van Billy Ocean. Een andere ochtend word ik wakker met 'Heer, laat mij vol zijn van U en minder van mij' van Martin Brand. Dat drukt veel meer mijn verlangen uit voor die dag. En daarmee kom ik tot de kern van mijn verhaal: onze oren zijn één van de poorten van het lichaam. Wat je met je oren hoort kan je hele lichaam vullen. Niet alleen muziek, maar ook roddel of negatieve praat. Je kunt ervoor kiezen om naar muziek met een boodschap te luisteren en naar positieve praat.  

Naast onze oren zijn ook onze ogen poorten van het lichaam. De marketing maakt dankbaar gebruik van deze wetenschap. Op allerlei manieren wordt geprobeerd om onze aandacht te trekken. Ook hier kunnen we kiezen om alleen te kijken naar wat goed is en wat God aan ons gegeven heeft. Het is niet voor niets dat veel mannen verstrikt zijn geraakt in pornografie en hier heel moeilijk mee kunnen breken. Als mannen zijn en blijven we hier gevoelig voor.

Ik las in een boek van Rebecca St. James dat haar ouders boven de TV een tekst hadden hangen, iets in de trant van: 'Kijk uit naar wat je kijkt!'. Iedere dag moeten we ons hier weer van bewust zijn. Wat we zien en horen komt hoe dan ook ons lichaam binnen. Het is aan ons om te kiezen wat we binnen laten. In deze 40-dagen tijd voor Pasen een gedachte om eens op te kauwen.