Het wonder van vermenigvuldiging

Lees eerst 2 Koningen 4: 42-44

Iemand komt bij Elisa op bezoek en neemt 20 gerstebroden gebakken met meel uit de nieuwe oogst mee. Elisa geeft zijn knecht opdracht om deze broden aan de gemeenschap van 100 profeten voor te zetten. De knecht protesteert want deze broden zijn nooit genoeg om alle profeten mee te voeden. Elisa zegt tegen hem: 'Doe het maar gewoon want God zegt dat de profeten ervan zullen eten en nog overhouden ook.' En zo geschiedt.

God gebruikt wat wij hebben en vermenigvuldigt het. Maar waarom is er dan toch honger? Waarom heeft een relatief klein deel van de wereld zoveel overvloed en lijdt een groot deel gebrek? Het is een vraag waar we niet zomaar antwoord op krijgen. Ik heb een christelijke wetenschapper of econoom wel eens horen zeggen dat de aarde in principe genoeg opbrengt voor de hele wereldbevolking. Niemand zou dus gebrek hoeven te lijden. Een belangrijke oorzaak zou kunnen zijn dat het rijke deel moeite heeft met delen. 

Toch is God niet afhankelijk van onze menselijke willekeur, onze geldzucht, het onszelf o zo belangrijk vinden. Maar het doet er wel degelijk toe hoe wij met onze medemensen omgaan, dichtbij of ver weg. Iets doen voor een medemens kan soms voelen als een druppel op een gloeiende plaat. Want wat heeft het voor zin? Je kunt de hele wereld toch niet op je schouders nemen? 
Je inzetten voor een ander, dichtbij of ver weg kan van druppels zomaar veranderen in een stromende rivier. Jij geeft wat je hebt en God zegent en vermenigvuldigt het. 

Raakt het mij nog, de ellende in de wereld? Het feit dat sommige landen een groot deel van de hulp aan armen en hulpbehoevenden intrekken? Terwijl ze zelf welvarend en rijk zijn. 

God, U ziet het. U hebt al jaren voorzien in wat we nodig hebben. Misschien hebben we het wonder van vermenigvuldiging wel met eigen ogen gezien. Laat ons zien waar we hulp kunnen bieden. Welke druppel op welke gloeiende plaat mogen wij zijn? En maakt U er dan stromende rivieren van!

Photo by Lachlan Dempsey on Unsplash