Genoeg is genoeg

 "De vrouw keek naar de boom. Zijn vruchten zagen er heerlijk uit, ze waren een lust voor het oog, en ze vond het aanlokkelijk dat de boom haar wijsheid zou schenken. Ze plukte een paar vruchten en at ervan. Ze gaf ook wat aan haar man, die bij haar was, een ook hij at ervan" (Genesis 3: 6)

Wanneer is genoeg ook echt genoeg? We leven in een wereld waar we ons makkelijk door de gedachte kunnen laten leiden dat we niet genoeg hebben. Sterker nog, dat we nooit genoeg hebben. De economie móet groeien, want stilstand is achteruitgang. Ons bezit is na verloop van tijd niet of minder interessant, dus strekken we ons uit naar méér. Als we ons dit kunnen veroorloven. Een groter huis, een nog grotere auto. Met alle toeters en bellen. Zeg nu eerlijk: de tablet die je twee jaar geleden hebt gekocht werkt veel minder goed dan toen je hem pas kocht. En een nieuwe tablet heeft weer meer ruimte en ook allerlei interessante gadgets. Het lijkt wel of het ons mensen ingebakken is: na verloop van tijd uitgekeken raken op ons bezit. Waar we eerst dankbaar voor waren wordt vanzelfsprekend. 

Daar hadden ook Adam en Eva last van. God had hen zoveel goeds gegeven. Ze mochten overal komen en van alles eten en genieten, behalve van de boom van kennis van goed en kwaad. Daar mochten ze niet van eten, dat had God hen uitdrukkelijk verboden. De duivel (in de vorm van de slang) verleidde Eva op een sluwe manier tot het eten van de vruchten van de verboden boom. Daar schuilde toch geen kwaad in? God had het vast anders bedoeld. 

Het is de basis geworden van ons 'nooit genoeg hebben, maar altijd meer willen'. Wanneer zijn we tevreden met wat we hebben? En het daarbij kunnen laten? De Bijbel zegt dat ons bezit ons is geschonken. We mogen er als het ware gebruik van maken. Als je de genade wordt gegeven om er zó tegenaan te kijken, dan kun je ook wat makkelijker delen van de overvloed die we ontvangen. En hoef je niet altijd stellig te beweren: 'Dat is van mij! Afblijven!'. Zo hebben Nederlanders ook niet het alleenrecht over
Nederland. God heeft ons dit land gegeven om in te wonen, maar dat wil niet zeggen dat anderen niet mogen delen in onze overvloed. De Bijbel zegt dat we pelgrims zijn, op weg naar ons eeuwige Thuis. Wat we krijgen of verdienen is niet wat we krampachtig vast moeten houden. Want ooit zullen we het ook weer los moeten laten. Met niets worden we in deze wereld geboren en bij onze dood kunnen we ons bezit niet meenemen in het graf. Oefenen in het delen met anderen maakt het wellicht makkelijker om aan het eind van onze pelgrimsreis ons bezit los te kunnen laten.

Wanneer is genoeg ook echt genoeg? Als we erop vertrouwen dat God met ons wil delen vanuit Zijn overvloed en dat Hij voldoende geeft voor iedere dag. 

"Wees over niets bezorgd, maar vraag in alle omstandigheden aan God wat u nodig hebt en dank Hem in uw gebeden. Dan zal de vrede van God, die alle verstand te boven gaat, uw hart en gedachten in Christus Jezus bewaren" (Filippenzen 4: 6-7)