Ellebogenwerk

Onze Minister-President Mark Rutte vergiste zich danig toen hij tijdens een persconferentie, waarin werd aangekondigd dat we elkaar tijdelijk op een andere manier moeten begroeten, Jaap van Dissel van het RIVM een hand gaf. 'Nee, dat moeten we dus vanaf nu niet meer doen', waren de woorden die er achteraan kwamen. Voortaan zouden we het moeten doen met een elleboogstoot. Om te voorkomen dat de coronavirusdeeltjes zich via onze handen gaan verspreiden. 

De elleboog. Het is een lichaamsdeel wat nog nooit zo belangrijker lijkt te zijn. Je kunt er (aan de binnenkant) in niezen. Je kunt het knopje van het verkeerslicht voor fietsers mee indrukken. Zo'n knopje zit natuurlijk vol met bacteriën. En misschien wel met het coronavirus. Wel zo veilig om deze niet met de handen aan te raken. Want de hand gaat weer gemakkelijk naar de mond. Nee, dan liever met de elleboog. Probeer deze maar eens naar je mond te brengen. Dat is knap lastig! 

Je kunt de elleboog ook ergens anders voor gebruiken. Namelijk om hogerop te komen. Stel je bent maar een eenvoudige werknemer en je wilt graag een hogere functie in het bedrijfsleven krijgen. De elleboog is dan handig om de concurrentie aan de kant te stoten. Een mooi staaltje ellebogenwerk opent misschien wel een weg naar een mooie toekomst. 

Neem dan de hand. Soms handig, als je bijvoorbeeld achter je computer zit. Of wanneer je aan het schoonmaken bent. Je ellebogen gebruiken bij deze activiteiten is een waar kunststuk. Onze God heeft ons niet voor niets handen gegeven. Maar wat mogen we dan nog met deze handen doen, nu het coronavirus deze misbruikt als luchtbrug. Zolang je ze voor jezelf houdt, is er niet zoveel mis lijkt me. Maar probeer anderen er niet mee lastig te vallen. Handen thuis. Geef het virus geen kans om zich via jouw handen te verspreiden, zou Mark Rutte zeggen. Maar we kunnen elkaar er nu dus niet mee bemoedigen. Geen 'high five'. Met de elleboog wordt het een 'low five'. 

Maar wat betekent het dat onze handen de handen van Jezus zijn in deze wereld? Kunnen we dan echt niets met onze handen doen voor een ander? Jazeker, praktische hulp is natuurlijk nog altijd te doen. Ook kunnen we onze handen gebruiken om te bidden. Zodat we nog steeds tot zegen mogen zijn.